رسالت طنز در شعر ميرزاده عشقي و احمد مطر

Function of Satire in Mirzadeh Eshghi & Ahmad Matarʹʹs Poetry

طنز به عنوان بستري براي طرح برخي موضوعات انساني، امروزه در ادبيات نوين بسيار مورد توجه است.اين شيوه كه در هنر كاريكاتور به صورت تجسمي مي كوشد با برجسته نشان دادن برخي زوايا، بيننده را به سوي مفهومي خاص هدايت كند در شعر نيز در پي آن است تا نقش راهبردي خويش را حفظ نمايد؛ بنابراين شاعر تمام تلاش خود را به عمل مي آورد تا توجه مخاطب به معناي مورد نظرش جلب گردد. اين گونه سخن، به ويژه در آثار ميرزاده عشقي شاعر پارسي‌گو و احمد مطر شاعر معاصر عراق، القاي مفاهيم بس حساسي را برعهده مي گيرد و مي كوشد آگاهي را بيش از هر عنصري در مخاطبان خويش تبلور بخشد و فضا را براي داشتن اجتماعي مطلوب فراهم كند؛ امري كه البته تحقق آن چندان ساده نمي‌نمايد. جستار حاضر بر آن است ضمن تشريح ويژگي‌هاي مفاهيم شعر دو شاعر، به كاركرد طنز در آن بپردازد و گستره عملكردش را مورد بررسي قرار دهد. اين مقاله با استفاده از روش تطبيق انديشه‌هاي دو شاعر كه ذيل اين شيوه بيان واقع مي شوند به تفحص درباره مضاميني خواهد پرداخت كه در شعرشان به قالب طنز، هويت مي‌بخشد.

Satire as a proper means used to introduce humanistic issues, received great attention in modern literature. Like art in which caricature tries to exemplify some specific views prominently, and lead the viewers to particular concepts, in poetry, irony plays a vital role in transferring the ideas. Therefore, the poet does his best to draw the readerʹs attention toward intended meanings. This style of writing can be observed in Mirzadeh Eshghi ʹs works as well as Ahmad Matar ʹs, in which it plays a sensitive role in stating some crucial concepts and promoting knowledge in addressee and creating suitable atmosphere for social developments , a task not easy to deal with. This paper displays the characteristics of the concepts in two poets ‘ poetry and investigates the function of satire and its scope of application. The article will then search for some concepts which embody the technique of satire in their poetry through a comparative analysis.