بررسي سهم زنان مهاجر ورودي در تغيير ساختار سني جمعيت زنان استان تهران

The share of immigrant women in the changing age structure of women in Tehran

هدف از اين مقاله، بررسي تاثير حضور زنان مهاجر استان تهران طي دهه 85-1375 بر ساختار سني زنان اين استان مي باشد، كه با استفاده از داده هاي سرشماري 1385 و با بكارگيري يك روش غير مستقيم بر اساس جمعيت ساكن در استان؛ ساختار سني جمعيت زنان ساكن و مهاجر، به تفكيك براي شهرستان هاي استان محاسبه شده است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، در تمامي شهرستان ها، ورود زنان مهاجر باعث جوان تر شدن ساختار سني زنان ساكن شده است. نسبت جمعيت در گروه هاي 34-15 ساله در بين مهاجرين همواره بيشتر از اين نسبت در بين ساكنين اصلي شده است و بالاترين نسبت مهاجرين در تمامي شهرستان ها به غير از شميرانات در گروه سني 24-20 ساله قرار داشتند. بالاترين نسبت مهاجرين ورودي به كل جمعيت ساكن مربوط به شهرستان شهريار و پاكدشت، هر كدام در حدود 36 درصد و كمترين نسبت مربوط به شهرستان تهران با 6/9 درصد مي باشد. در حالي كه كمترين نسبت وابستگي در بين مهاجرين با 8/32 درصد مربوط به شهرستان تهران مي باشد، بالاترين نرخ وابستگي مربوط به رباط كريم برابر با 2/48 درصد مي باشد. نكته قابل تامل اين است كه در حالي كه نرخ وابستگي جمعيت زنان ساكن در بين شهرستان ها، حداكثر حدود 39 درصد شده است، حداقل نرخ وابستگي در بين زنان مهاجر بالاتر از 32 درصد مي باشد.

The aim of this paper, is a study of migrant women in Tehran province during the decade 85-1375 age structure of women in this province is , using census data in 1385, and using an indirect method based on people living in the province. Based on the results of this study, population ratio of 34-15 year old group consistently higher among immigrants than among the original inhabitants has the highest proportion of all migrants to the city except Shemiranat age group were 24-20 years old. The highest ratio of immigrants to total population entrance to city residents and Shahriar Pakdasht, is about 36 percent and the lowest ratio of Tehran city with about 6 / 9 percent.