ثبات و تعادل در جمهوري اسلامي ايران

Stability and Balance in Islamic Republic of Iran

جمهوري اسلامي ايران طي سه دهه گذشته نوسانات و تغيير جهت‌هايي در سياستهاي خود داشته كه نوعي يا ناپيگيري در سياست‌ها را تداعي مي‌كند. وضعيت مخالف عدم‌تعادل و بي‌ثباتي، ثبات و تعادل است. سوال اين است كه وضعيت مطلوب ثبات و تعادل در جمهوري اسلامي كدام است و در چه شرايطي جمهوري اسلامي به ثبات و تعادل نسبي خواهد رسيد؟ در اين مقاله تلاش مي‌شود بر اساس الگوي كاركردگراي ساختاري پارسونز، وضعيت آرماني ثبات و تعادل براي جمهوري اسلامي ترسيم شود تا بر مبناي آن، ناكاركردي ها و عدم‌تعادل‌هاي موجود در جمهوري اسلامي قابل تبيين گردد. بر همين اساس، وظيفه تعادل‌بخشي دولت، تعادل بين خرده‌نظام‌ها، تعادل بين آرمان‌هاي اجتماعي، تعادل بين نيروهاي اجتماعي و تعادل بين كاركردهاي دولت مبناي اين ثبات و تعادل است كه در مقاله مورد بحث قرار مي‌گيرد.

During former three decades, the Islamic Republic of Iran has faced volatility and changes in the basic directions in its policies which have resulted in a kind of imbalance in the policies. The opposite concept of imbalance and instability may be regarded as stability and balance. This paper is based on structural functionalist model of Parsons, in order to illustrate an ideal condition for stability and balance for the Islamic Republic and show Disfunction and Imbalance in the Islamic Republic. In this regard, the balancing function of state, the balance between sub-systems, the balance between social aspirations, the balance between social forces and balance between the functions of government are the bases of stability and balance, which will be discussed in the paper.