رابطه ويژگي هاي شخصيتي (درون گرايي و برون گرايي) و سلامت رواني با شادكامي

The Relationship between Happiness, Personality traits (Introversion and Extroversion) and Mental Health

چكيده: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه‌ي ويژگيهاي شخصيتي (درون گرايي و برون گرايي) و سلامت رواني با شادكامي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات بود. روش: بدين منظور، 364 دانشجو (183 زن، 181 مرد) بصورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و اطلاعات آنها با اجراي پرسشنامه‌ي دموگرافيك، شادكامي آكسفورد و آرگايل، پرسشنامه‌ي ويژگي‌هاي شخصيتي (درون گرايي و برون گرايي) و سلامت رواني جمع آوري شد. در تحليل داده ها از روش رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه بين متغيرهاي جمعيت شناختي (سن، جنس، سطح تحصيلات و تعداد فرزندان خانواده) با شادكامي، همبستگي معني داري وجود ندارد و بين متغيرهاي روان شناختي( درون گرايي و برون گرايي) و مولفه‌هاي راحت با خود، راحت با ديگران و توانايي و رويارويي با مقتضيات مربوط به سلامت رواني با شادكامي، همبستگي معني داري وجود دارد. نتيجه گيري: متغير برون گرايي به واسطه‌ي سلامت رواني قادر به پيش‌بيني شادكامي است.

Abstract The research purpose is to investigate the relationship between happiness, personality traits (introversion and extroversion) and mental health among the university students of IAU, Science and Research Branch. For this purpose, 364 students (181 male and 183 female) were selected using multi- stage cluster sampling. The tools employed to gather data were the personality traits (introversion and extroversion) questionnaire, mental health and Oxford & Argil happiness questionnaires inventory. The data analyzed by multi- variable regression analysis showed that there is a significant correlation between demographic variables (age, sex, educational level, number of children) and happiness; this was the case also between psychological variables (introversion and extroversion) and comfort with the self, others; and between mental health and happiness. The variable of extroversion was a predictor to happiness through mental health.