ارزيابي توانايي سكوهاي بدون سرنشين هوايي در توليد اطلاعات مكاني به روش فتوگرامتري

Evaluation of Unmanned Aerial Vehicles in Photogrammetry.

سكوهاي بدون سرنشين، با نام‌ها و اصطلاحاتي همچون هواپيماهاي روبات، سكوهاي هوابرد بدون خلبان، RPVها، RPA‌، UAV‌ و اصطلاحات ديگري معرفي مي‌شوند كه همگي بيانگر يك سكوي پرنده‌اي هستند كه توسط عامل مستقر در خارج از آن، كنترل مي‌شوند. البته در ميان اين نام‌ها، UAV مصطلح تر است. همانطور كه از نام UAV مشخص است، يك سكوي هوايي بدون سرنشين است كه به صورت دستي، نيمه خودكار و خودكار هدايت مي‌شوند. سيستم‌هاي UAV، به دليل نداشتن سرنشين (خلبان)، داراي مزايايي همچون كاهش وزن و پيچيدگي و توسعه پايداري سيستم هستند. از مهمترين كاربردهاي اين سكوها در مباحث علوم ژيوماتيك استفاده از آنها به عنوان سكو در مباحث فتوگرامتري هوايي مي باشد. با توجه به قابليت هاي بالاي اين سكوها استفاده از آنها در فتوگرامتري به عنوان موضوعي مطرح و پويا در دهه اخير تبديل شده است. در اين مقاله اهميت، قابليت و مزاياي استفاده از اين سكوها در مباحث فتوگرامتري مورد بررسي قرار گرفته و تحقيقات و پروژه هاي انجام شده در اين زمينه مورد بررسي و ارزيابي قرار داده شده است

Unmanned vehicles, with names and terms, such as robots aircraft, airborne platforms without a pilot, RPVs, RPA, UAV and other terms are introduced, all of which suggest an agent-based platform that are controlled by a pilot out of it. As the name of the UAV, an unmanned aerial vehicle can be directed manually, semi-automatically or automatically. The important characters of UAV are less complexity and weight in comparison of other vehicles. The main applications of UAV are using them as a platform aerial photogrammetry in Geomatics. In this paper, the importance and potential benefits of using these platforms are studied and, research projects in this field have been investigated