فرهنگ راهبردي و دفاع ملي؛ مطالعه موردي جنگ تحميلي

Strategic culture and national defence: case study of imposed war

فرهنگ راهبردي از متغيرهاي كليدي در تعيين سرنوشت سياست‌ها و برنامه‌هاي دفاعي دولت‌هاست. اين مقاله ضمن بيان اهميت فرهنگ راهبردي در دفاع ملي، به اين نكته اشاره دارد كه پيروزي در جنگ مستلزم بهره‌برداري هوشمندانه از پتانسيل‌هاي فرهنگ راهبردي است. براي مثال، تحريك ابعاد تهاجمي فرهنگ راهبردي با وجود اينكه ممكن است موفقيت‌هاي تاكتيكي به دنبال داشته باشد، اما تضمين‌كننده پيروزي نهايي نيست. رفتار آلمان و ژاپن در طول جنگ جهاني دوم گواهي بارز در اين خصوص به شمار مي‌آيد. اين مقاله در عين حال، با اشاره به نقش فرهنگ راهبردي ايرانيان در طول جنگ هشت‌ساله با عراق به اين جمع‌بندي مي‌رسد كه بهره‌برداري هوشمندانه سياستمداران ايراني از ظرفيت‌هاي فرهنگ راهبردي، زمينه را براي پيروزي نهايي در جنگ تسهيل كرد.

Strategic culture is a key factor in efficiency of defence policies and plans. This article emphasizes on importance of strategic culture in national defence and argues that victory in war requires an intelligent application of strategic culture potentials. For instance, provoking the aggressive aspects of culture, as we see in Germany and japan behavior in 2nd world war, while may bring some tactical gains, but would not guarantee the total victory. This article argues that intelligent application of strategic cultures potentials by Iranian politicians, facilitate the final victory in war.