اثرات حلال بر پروتونه شدن، شلاته شدن و ثوابت پايداري كمپلكس پالاديم -(II)4- (2-پيريديل آزو) -رزورسينول (PAR) به قدرت يوني در محيط هاي آبي، الكلي و عوامل فعال سطحي غير يوني به روش طيف نورسنجي

Solvent effects on protonation, chellation and stability constants of Pd(II)- 4-2-(pyridyl azo)-resorcinol in aqueous, mixed organic solvents and non-ionic micellar media

اين مقاله، گزارش مبسوطي از روند تشكيل كمپلكس بين پالاديم(II) با 4-(2- پيريديل آزو)- رزورسينول) (PAR) در محيط هاي آبي، آلي و ميسلي تحت شرايط بهينه با استفاده از روش طيف نورسنجي فرابنفش- مريي مي باشد. متغيرهاي شيميايي مانند pH ، غلظت فلز، ليگاند، عامل شلاته كننده به همراه عواملي مانند زمان و دما مورد بررسي قرار گرفته اند. روش پيشنهادي در گام نخست مبتني بر اعمال روش هاي تغييرات پيوسته و نسبت مولي در طول موج ها و قدرت هاي يوني مختلف جهت تعيين نسبت استوكيومتري ليگاند به فلز(1:1) بوده و با توجه به نتايج مندرج در منابع علمي معتبر، ضريب جذب مولي كمپلكس از قسمت خطي منحني جاب در ناحيه اي كه كسر مولي ليگاند به فلز بيشتر است، محاسبه شد. نهايتاً با دانستن نسبت استوكيومتري فلز به ليگاند و معلوم بودن ضريب جذب مولي كمپلكس، ثوابت تشكيل كمپلكس محاسبه و با توجه به نتايج حاصل مشخص شد كه كمپلكس تشكيل شده از نظر ترمودنياميكي پايدار و حلال هاي آلي يا محيط ميسلي براي انحلال آن گزينه هاي مناسبي مي باشند. هم چنين، هم خواني اين ثوابت با مقادير نظري ارايه شده در مراجع دلالت بر صحت قابل قبول روش دارد.

This paper is a descriptive report focusing on the trends of complex formation of palladium(II) and 4-2-(pyridyl azo)-resorcinol in different media under optimized conditions by using Uv/vis. spectrophotometric technique. All the affecting chemical variables have been investigated. At first, by application of job and mole ratio methods the stoichiometric M:L ratio was confirmed to be 1:1. By calculation the mean molar absorptivity coefficient and equilibrium concentration of complex, its stability constants were determined over a wide range of ionic strengths in presence of KCl as the background salt. The results showed the thermodynamically endurance of the complex and applicability of utilization of organic solvents. Satisfactory agreement between experimental and theoretical formation constants verifies the accuracy of the proposed method.