ررسي تاثير سميت روي و سرب بر برخي پارامترهاي فيزيولوژيك گياه سويا L.) Glycine max)

The effects of Zinc and Lead on seedling growth of Soybean (Glycine max L.)

وجود فلزات سنگين يكي از مهم‎ترين تنش‎هاي محيطي به‎شمار مي‎آيد‎، در اين تحقيق اثر تيمار هاي مختلف دو فلز سنگين سرب و روي بر رشد و مقدار كلروفيل و قند و پروتيين بررسي شد. اثر غلظت‎هاي مختلف 5، 10، 15 و 20 ميلي‎مول روي و 5/0، 5/2، 5/4 و 5/6 ميلي‎مول سرب بر گياه سويا مورد مطالعه قرار گرفت. براي اين كار 5 عدد بذر سويا پس از ضدعفوني به گلدان هاي داراي خاك لومي- رسي منتقل شد.درون هر گلدان 5 عدد بذر كشت داده شد. براي هر تيمار 4 تكرار در نظر گرفته شد، طول دوره تيمار دهي 14 روز ادامه داشت و نتايج نشان داد كه هر دو تنش حاصل از مصرف سرب و روي موجب كاهش وزن زي‎ توده شد. ميزان كلروفيل a,b و كلروفيل كل در مقايسه با گياه شاهد در هر دو تيمار كاهش معني‎دار را نشان داد. افزايش محتواي قند به جز در غلظت 5/0 ميلي‎مولار سرب نسبت به گياه شاهد در ساير غلظت ها معني‎دار بود و در تنش ناشي از مصرف روي اين افزايش در همه غلظت ها اثرمعني‎داري داشت. محتواي پروتيين درگياهان تحت تيمار با روي و سرب در همه غلظت ها افزايش معني دار داشت. نتايج بدست آمده از اين تحقيق نشان داد كه گياه سويا مقاومت كمي به تنش روي و مقاومت بيش‎تري نسبت به تنش سرب دارد. به نظر مي رسد در تنش كوتاه مدت فلز سرب و روي گياه شدت تنش را با القا پاسخ هاي سريع كاهش دهد. اما با توجه به تعاريفي كه براي گياهان تحمل كننده فلز سرب و روي وجود دارد به نظر نمي رسد بتوان گياه سويا را از گياهان تحمل‎كننده به اين عناصر سنگين به شمار آورد.

The presence of heavy metals is counted as one of the most important enviromental stresses. In this research, the effects of different treatments of two heavy metals , Lead and Zinc on the growth and rate of Chlorophyll, sugar and protein were studied. The effects of different concentrations of ZnCl2 ( 5,10,15, 20 mM ) and PbCl2 ( 0.5, 2.5, 4.5, 6.5, mM ) on Soybean were examined. For this purpose, the seeds were transferred to flowerpots containing Loam – Clay soil after surface sterile. In each flowerpot 5 seeds were cultivated .For each treatment 4 repeats were considered. The duration of treatment period had continued for 14 days. The results showed that the stress of Pb caused the decrease in biomass weight. The stress of Zn terminated in decrease of biomass weight in all concentrations. The rate of Chlorophyll a , b and total Chlorophyll in comparison with control plant showed significant decrease in both treatments. The increase in sugar content except for the concentration of 0.5 mM Pb, was significant in comparison with control plant in other concentrations , but , in the stress of Zn, this increase had significant effect in all concentrations. The containing of protein in plants under treatment with Zn and Pb had significant increase in all concentrations. The obtained results of this research indicated that in comparison with Zn, Soybean had more tolerance to Pb. It seems that in short term stress of Zn and Pb , the plant decreases stress intensity with induction of fast response, but, in spite of definitions that exist for the tolerable plants of Zn and Pb, it does not seem to include Soybean from tolerable plants to these heavy metals.