تاثير آموزش والدين بر خودكارآمدي مادران كودكان مبتلا به درخودماندگي

مقدمه: والدين كودكان مبتلا به درخودماندگي با چالش هاي بسياري رو به رو هستند، كه آن ها را در معرض پيامدهاي منفي رواني قرار مي دهد. مشاركت والدين در برنامه هاي درماني كودكان مي تواند اين آشفتگي ها را كاهش دهد. پژوهش حاضر، با هدف بررسي تاثير برنامه« آموزش والدين و پروراندن مهارت ها» بر افزايش خودكارآمدي مادران كودكان پيش دبستاني مبتلا به درخودماندگي انجام شده است.روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل است،كه طي سال­هاي 1389-1388 اجرا گرديد. نمونه آماري اين پژوهش 21 نفر از مادران كودكان 2 تا 7 ساله مبتلا به درخودماندگي بود كه به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به تصادف دردو گروه آزمايش وكنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش، يازده جلسه آموزش را دريافت كردند. تمامي شركت كنندگان، پرسشنامه جمعيت شناختي و مقياس احساس صلاحيت والدين را در جلسات پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (70 روز) كامل كردند. نتايج اين پژوهش توسط آزمون تحليل واريانس مختلط تحليل گرديد.يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش مادران، موجب افزايش معنادار خودكارآمدي مادران در دوره پس آزمون و پيگيري نشد (86/0= p). همچنين اين برنامه بر افزايش رضايت والدين (49/0= p) و ميزان صلاحيت والديني (70/0= p)موثر نبود.نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه برنامه آموزش والدين و پرورندان مهارت ها بر افزايش خودكارآمدي والدين موثر نبوده است.