جهاني شدن و رشد اسلام گرايي در جهان سوم

Globalization and Growth of Islamism in the Third World

جهاني شدن به دنيايي ارجاع دارد كه در آن جوامع، فرهنگ ها، حكومت‌ها و اقتصادها تا حدودي به هم نزديكتر گشته اند. فرايند جهاني شدن از طريق بازسازي فضا و زمان، نفوذپذير ساختن مرزها و گسترش چشمگير فضاي اجتماعي، منابع و شرايط لازم براي هويت سازي و فضايابي سنتي را تا حدود بسيار زياد از بين مي‌برد. در نتيجه نوعي بحران هويت و معنا پديد مي‌آيد. برخي افراد حل اين بحران را صرفاً در گرو توسل به منابع و شيوه‌هاي سنتي هويت سازي مي‌دانند و بدين ترتيب بستر اجتماعي مناسبي براي خاص‌گرايي‌ها و بنيادگرايي‌هاي فرهنگي فراهم مي‌شود. استدلال اصلي مقاله ذكر اين نكته است كه جهاني شدن توانايي مقوله‌هاي زمان و مكان و فضا را كه سه عنصر اساسي در هويت يابي هستند، بسيار كاهش مي‌دهد و موجب بحران هويت شده و منجر به رشد بنيادگرايي مذهبي و اسلام گرايي مي‌شود.

The process of modernization reconstructs space and time and leads to identity and meaning crisis. Some believe that the best way to overcome this crisis we should resort to traditional elements. That’s why cultural fundamentalism emerges. The argument of this article is that globalization can diminish time, place and space, and therefore lead to identity crisis, cultural fundamentalism and Islamism.