مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي مقاومت به خشكي گونه هاي چوبي مناسب براي توسعه فضاي سبز اصفهان

چكيده فارسي :

چكيده بي‌ترديد فضاي سبز و محيط زيست شهري از عوامل اساسي پايداري حيات طبيعي و انساني در شهرنشيني نوين به شمار مي‌آيند. گسترش بي‌رويه شهرها و افزايش آلودگي هوا، نياز به افزايش سطح فضاي سبز را ايجاب مي‌كند. طي چند سال اخير به دليل كمبود آب، فضاي سبز شهر اصفهان آسيب‌هاي فراواني را متحمل گرديده، كه اين مسيله موجب نگراني مسيولين شده است. اين امر به خصوص در فضاهاي‌‌ سبز حاشيه شهر به وضوح قابل رويت مي‌باشد. در اين مطالعه به منظور انتخاب گونه‌هاي جديد و مناسب فضاي سبز اصفهان از پنج منطقه از مناطق جنگلي البرز و زاگرس (1- سراب گيان در نهاوند همدان 2- منطقه سرچهان بوانات در استان فارس 3- منطقه حسين آباد طارم سفلي در استان قزوين و 5- منطقه صمغ آباد در استان قزوين) بازديد و پس از تهيه ليست فلورستيك اين مناطق از گونه‌هاي مناسب اين مناطق نمونه‌برداري شد. سپس به منظور تفكيك گونه‌هاي مقاوم و حساس به خشكي، مقاومت به خشكي گونه‌هاي مورد نظر از روش پتانسيل آب برگ انجام گرفت. طبق نتايج بدست آمده گونه‌هاي Quercus brantii(بلوط غرب)، Quercus infectoria (دارمازو)، Lonicera nummulariifolia (پلاخور) وFraxinus rotundifolia (زبان گنجشك) مقاومت به خشكي بالايي دارند و گونه‌هايي مانند Cornus mass(زغال اخته)،Cornus australis (سياه ال)، Sorbus torminalis (بارانك)، Sorbus umbellate (ديو آلبالو) و Celtis caucasica (داغداغان) مقاومت به خشكي متوسطي دارند ولي به لحاظ زيبايي خاصي كه گل و ميوه اين گونه‌ها دارند، براي كاشت در فضاي سبز اصفهان مناسب‌اند، وگونه‌هايSalix babylonica (بيد)، Platanus orientalis (چنار)، Populus alba (سپيدار) و Populus nigra (شالك) حساس به خشكي هستند. كلمات كليدي: فضاي سبز، اصفهان، توسعه، گونه‌هاي مناسب