ارتباط ثبات مركزي و پارگي ليگامان متقاطع قدامي در فوتباليست‌ها

The relationship between core stability and rupture of anterior cruciate ligament in soccer players

چكيده مقدمه: پارگي كامل ليگامان متقاطع قدامي (Anterior cruciate ligament يا ACL) يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي ورزشكاران است. در مطالعات گذشته، رابطه بين آسيب‌ديدگي ACL با عواملي مانند جنسيت، سن، نوع فعاليت ورزشي، سطح هورمون‌هاي جنسي و شلي مفصلي مورد بررسي قرار گرفته است. اگر چه به نظر مي‌رسد كاهش تحمل عضلات تنه تحتاني و مركزي بدن نقش اساسي در آسيب ACL دارد، با اين حال اين عوامل به اندازه كافي بررسي نشده‌اند. هدف اصلي مطالعه حاضر، بررسي ارتباط ثبات مركزي و پارگي ليگامان متقاطع قدامي در فوتباليست‌ها بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، تحمل عضلات اكستنسور، فلكسور و لترال فلكسور تنه در 30 فوتباليست حرفه‌اي شامل 15 نفر مبتلا به پارگي ACL (ميانگين سن = 4/23 سال) و 15 نفر سالم (ميانگين سن = 7/21 سال) اندازه‌گيري شد. براي اندازه‌گيري تحمل اين عضلات در هر دو گروه و به وسيله كرونومتر ديجيتال، از تست‌هاي McGill و Biering-Sorensen استفاده گرديد. يافته‌ها: تحمل عضلات اكستنسور، فلكسور و لترال فلكسور تنه در فوتباليست‌هاي مبتلا به پارگي ACL در مقايسه با فوتباليست‌هاي سالم به صورت معني‌داري كمتر بود (05/0 > P). نتيجه‎گيري: كاهش تحمل عضلات تنه شايد عاملي جهت افزايش خطر پارگي ACL در فوتباليست‌ها است. اين موضوع بايد در مطالعات مقايسه‌اي آينده تاييد گردد. افزايش تحمل اين عضلات به احتمال زياد سبب كاهش خطر آسيب ACL مي‌شود. كليد واژه‌ها: ثبات مركزي، عضلات تحتاني تنه، ليگامان متقاطع قدامي، فوتباليست‌ها

Abstract Introduction: ACL Tearing is one of the most common injuries among athletes. In previous studies, the association between ACL injury and factors such as gender, age, type of sport activity, level of sexual hormones and joint laxity has been evaluated. Although diminished endurance of the lower trunk and core body muscles seems to play a potential role in ACL injury, these factors have not been evaluated adequately. The main objective of the present study is to assess the relationship between core stability and rupture of anterior cruciate ligament in soccer players. Materials and Methods: In this cross-sectional study, the endurance of trunk extensors, trunk flexors and trunk lateral flexors were measured in 30 professional soccer players among whom 15 persons had unilateral torn ACL (mean age = 23.4) and the remaining had normal ACL (mean age = 21.7) .We performed the McGill and Biering-Sorensen tests to measure the endurance of these muscles in both groups utilizing a digital chronometer. Results: The endurance of trunk extensors, trunk flexors and trunk lateral flexors were statistically lower in soccer players with torn ACL compared to the soccer players with normal functioning ACL (P < 0.05). Conclusion: Diminished endurance of the trunk muscles is a possible factor that increases the chance of ACL rupture in soccer players. This certainly has to be proved with prospective comparative studies and, if it is the case, then increasing the endurance of these muscles can possibly decrease the risk of ACL injury. Keywords: Core stability, Lower trunk muscles, Anterior cruciate ligament, Soccer players