بررسي ميانگين طول گفته (MLU) در كودكان 5/2 تا 5/5 ساله فارسي زبان شهر اصفهان

Mean length of utterance (MLU) in typically-developing 2.5-5.5 year-old Persian-speaking children in Iran

چكيده مقدمه: يكي از شاخص‌هاي كمي سنجش توانمندي نحو در كودكان پيش‌دبستاني، ميانگين طول گفته (Mean length of utterance يا MLU) است كه در ايجاد يك تقسيم‌بندي مرحله‌اي از روند رشد نحوي زبان كمك مي‌كند. نظر به اين كه هنوز اطلاعات كاملي از اين شاخص درباره كودكان فارسي زبان در دست نيست، در اين بررسي MLU در كودكان پيش‌دبستاني فارسي زبان و حساسيت آن به سن بررسي شد. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه مقطعي بر روي نمونه‌هاي زباني 171 كودك طبيعي 5/2 تا 5/5 ساله شهر اصفهان كه به شيوه تركيبي، انتخاب و در بازه‌هاي سني شش ماهه دسته‌بندي شدند، پس از يك مصاحبه و بازي غير رسمي با كودك براي تعيين وضعيت رشد طبيعي شناخت و زبان هر كودك، نمونه‌هاي زباني تعامل آن‌ها با آزمونگر، ضبط و سپس 75 گفته واضح، متوالي و بيش از تك كلمه، براي محاسبه MLU در نظر گرفته شد. ميانگين و انحراف معيار MLU كودكان بر حسب تكواژ در فواصل سني 6 ماهه و حساسيت آن به رشد سني نيز بررسي گرديد. يافته‌ها: ميانگين MLUبا افزايش سن، افزايش يافت كه بخشي از اين تغيير از لحاظ آماري معني‌دار بود. مقايسه تفاوت بين دو بازه سني 3 تا 5/3 ساله و 5/3 تا 4 ساله با دو بازه سني بعدي نشان دهنده پيشرفت بيشتر رشد نحوي گروه اول نسبت به دو گروه دوم است و رابطه بين سن به ماه و ميانگين MLU بر حسب تكواژ نيز معني‌دار بود. نتيجه‎گيري: ميانگين MLU در پژوهش فعلي، بيشتر از تحقيقات گزارش شده انگليسي و ميزان رابطه آن با سن، كمتر به دست آمده است. عمده اين تفاوت در نتايج، به تفاوت‌هاي ساخت‌شناسي بين دو زبان مربوط مي‌شود، اما نتايج حاصل از بررسي حاضر، به نتايج دو تحقيق فارسي زبان بسيار نزديك است. حساس بودن مقياس MLU به سن بر اساس نتايج اين بررسي، نشان دهنده قابليت نسبي آن به عنوان يك شاخص رشد زباني در زبان فارسي است. كليد واژه‌ها: ميانگين طول گفته، رشد نحو، رشد زبان، كودكان پيش‌دبستاني، گفتار درماني

Abstract Introduction: Mean length of utterance in morphemes (MLU) is widely used as a general index of language development in pre-school children. Because of insufficient data on Persian language development in Iran, this study examined the MLU of Persian-speaking children and its relation to their in an attempt to help improving clinical decision making. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted on 171 typically-developing children 2.5-5.5 years of age who were recruited from nursery settings of Isfahan, Iran. The sample was selected using a mixed method of sampling and divided into six age groups. After an informal conversation with each child to gauge whether the child appeared to be typically developing in terms of language and cognitive levels, speech therapists played with and tape-recorded them. Each childʹs MLU was calculated for 75 complete and intelligible utterances longer than one word. The mean and standard deviation of MLU were computed for each age group within six-month intervals. The correlation between age and MLU was also investigated. Results: The children’s mean MLU increased between 37-42 and 43-48 months and also between 43-48 and 49-54 months of age. The increase in MLU from the first age group onward was statistically significant. The correlation between age in months and MLU in morphemes was significant, r(171) = 0.47, P < 0.005. Conclusion: The average MLU of the children in this study-and similar studies of Persian-speaking children is much higher than that reported for English-speaking children, and the correlation with age lower; mainly because of morpho-syntactic differences between languages. Age sensitivity of MLU in Persian, however, indicates its capability as a developmental scale for monitoring syntax development in Persian-speaking children which needs to be deeply investigated in relation to Persian language-specific features, either. Keywords: Mean length of utterance, Syntax development, Language development, Pre-school children, Speech therapy