بررسي رابطه بين سبك رهبري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان در سازمان‌هاي دولتي شهرستان ني‌ريز

Study the relationship between transformational leadership and employeesʹʹ creativity in the state organizations of Neyriz town

زمينه: توسعه‌هاي اخير در نظريه‌هاي رهبري، از نظريه‌هاي رهبري كاريزماتيك كه رهبر را موجودي غير معمولي فرض مي‌كرد و پيروان را وابسته به رهبري مي‌دانست به سمت تيوري‌هاي نيوكاريزماتيك و رهبري تحول آفرين كه به توسعه و توانمندسازي پيروان جهت عملكرد مستقل توجه مي كنند، انتقال يافته است. (عابدي جعفري و آغاز، 1387، ص. 77). هدف: هدف اصلي اين تحقيق، بررسي رابطه بين رهبري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان در سازمان‌هاي دولتي شهرستان ني ريز مي باشد. روش تحقيق: جامعه آماري مشتمل بر 600 نفر از كاركنان سازمان‌هاي دولتي شهرستان ني ريز كه از طريق نمونه گيري تصادفي متناسب با حجم نمونه از طريق فرمول كُكران 188 نفر از آنها به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي ـ همبستگي و ابزار اندازه گيري تحقيق شامل پرسشنامه (اِم.اِل.كيو) رهبري چند عاملي بس و آووليو (1997) و پرسشنامه خلاقيت رندسيپ مي باشد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح، آمار توصيفي و استنباطي انجام پذيرفت. يافته‌ها: نتايج اصلي پژوهش نشان داد بين رهبري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان، رابطه معناداري وجود دارد. سبك هاي رهبري تحول آفرين كه شامل نفوذ آرماني، رفتارهاي آرماني، انگيزش الهام بخش، ترغيب ذهني و ملاحظات فردي است رابطه معنادار و مستقيم با خلاقيت كاركنان دارند. نتيجه گيري: بين سبك هاي رهبري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان رابطه معناداري وجود دارد؛ روابط بين رهبري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان در سازمان‌هاي دولتي شهرستان ني‌ريز نشان دهنده اين است كه رهبري تحول آفرين، منجر به خلاقيت بيشتر كاركنان مي شود. از طريق رفتار رهبري تحول آفرين، انگيزه دروني پيروان افزايش مي يابد و منجر به خلاقيت بيشتر آنها مي شود.

Background: Recent developments in leadership theories, trend to neo-charismatic and transformational leadership from charismatic leadership perspective. This new tendency of leadership empowers the followers of their own independent performance. Objective: The main objective of this research was to study the relationship between transformational leadership style and employeesʹ creativity in the state organizations of Neyriz town. Method: The study population included all 600 employees of the state organizations of Neyriz town. The statistical sample was 188 people, who were selected randomly using Kocranʹs formula. The research instruments were a) the multifactor leadership questionnaire (MLQ), and b) Bass and Avolio and Rendsipp creativity questionnaire. The data were analyzed in terms of descriptive and inferential statistics indexes. Result: The results showed that transformational leadership has a significant and positive relationship with employeesʹ creativity. Transformational leadership style that included idealized influence (attributed), idealized influence (behavioral), inspirational motivation, intellectual stimulation, and individualized consideration have significant and positive relationship with the employeesʹ creativity. Conclusion: The transformational leadership style had a significant and positive relationship with employeesʹ creativity. That is, with increasing transformational leadership styles, the creativity of employees increased. This finding indicates the relationship between transformational leadership and creativity of employees in governmental organizations of Neyriz town and also indicates that transformational leadership that led to staff being more creative.