بررسي جايگاه صنايع فرهنگي خلاق و رابطه آن با ارتقا سرمايه فرهنگي در ايران

Study the relationship between cultural creative industries and promotion of cultural capital in Iran

زمينه: صنايع فرهنگي خلاق با توليد مخاطبين جديد ارزشي و بهره گيري از دانش و تكنولوژي و به صورت كاملاً هدفمند در راستاي توليد محصولات و خدمات فرهنگي موثر بوده و مي‌توانند ارتقاي سرمايه فرهنگي جامعه را سبب گردند. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي جايگاه و رابطه ميان شاخص‌هاي صنايع فرهنگي خلاق با ارتقاي سرمايه فرهنگي در ايران مي‌باشد. روش:گروه نمونه شامل 350 نفر از مديران ارشد و كارشناسان فرهنگي در سازمان و معاونت‌هاي فرهنگي دانشگاه‌هاي آزاد اسلامي در 31 استان كشور بوده كه از طريق نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه‌هايي بودند كه روايي محتوايي و ظاهري آنها توسط صاحب نظران فرهنگي و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ (8/0) تاييد شده‌اند. تحليل داده‌ها با روش تحليل رگرسيون چندگانه انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد صنايع فرهنگي خلاق مي‌تواند 55% درصد از تغييرات ارتقاي سرمايه فرهنگي را در وضعيت موجود و 18% درصد از تغييرات اين متغير وابسته را در شرايط مطلوب تبيين و پيش بيني نمايد. همچنين، بين صنايع فرهنگي خلاق و ارتقاي سرمايه فرهنگي در ايران همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد و شاخص‌هاي صنايع فرهنگي خلاق به درستي مي‌توانند ارتقاي سرمايه فرهنگي در ايران را به ويژه در شرايط موجود پيش بيني نمايند. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توانند راه گشاي برنامه ريزان، در راستاي تحقق سياست گذاري‌هاي ارتقاي فرهنگي در كشور قرار گيرند.

Background: cultural creative industries may have a crucial role in promotion of cultural capital in Iran. So, it would be necessary and worthy of paying attention to this issue. Objective: The purpose of this study was to investigate the relationship between cultural creative industries and promotion of cultural capital in Iran. Method: The sample included 350 people of senior executives and experts in cultural organizations in Broadcasting organizations, Education, Organization of Islamic Culture and Guidance, Culture and Islamic Communication, Cultural and Social Committee and the National Security Council, the Governorʹs Office of Cultural and Islamic universities in 31 provinces. The clusters were selected through random sampling. Data were collected through questionnaires that were standardized through cultural experts and its reliability by calculating Cronbachʹs alpha coefficient (8/0) was confirmed. The data analysis was performed using statistical correlation and regression. Results: The results suggested that, between cultural creative industry and cultural promotion in the Iranian capital, there is a significant positive correlation and components can be properly trained to predict the promotion of cultural capital in Iran. The findings showed that, 55% of creative and cultural industries can promote changes in the cultural capital of the state and 18% of the favorable conditions to explain and predict. Conclusion: These findings reveal the ways planners can fulfill the promotion of cultural policy in the country.