بررسي پايايي زماني پارامترهاي گشتاور و درك فردي از خستگي عضلاني

مقدمه: از جمله مشكلاتي كه فرد ورزشكار در هنگام انجام تمرينات ورزشي و بيمار در هنگام انجام تمرينات درماني با آن مكرراً مواجه است، مساله خستگي عضلاني است. بديهي است كه بروز پديده خستگي دقت عملكرد افراد را متاثر ساخثه و دامنه فعاليت فيزيكي و ورزشي را محدود مي سازد .فوائد خستگي در بسياري از تحقيقات گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است . لذا ارزيابي خستگي نيازمند بررسي هاي دقيق، پايا و قابل اعتمادي مي باشد . بررسي قدرت عضلاني و ادارك فردي از خستگي دو روش معمول در بسياري از تحقيقات بوده است . . لذا محقيقين در تحقيق حاضر به بررسي پايايي زماني دو روش ادراك فردي از خستگي و سنجش گشتاور توليدي توسط عضله بعد از ايجاد خستگي پرداختند .مواد و روشها: در اين تحقيق 15 نفر خانم بين 30- 20 سال كه حداقل هفته­اي يك بار به صورت غير حرفه­اي در فعاليتهاي ورزشي شركت داشتند، به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. هر آزمودني سه بار به آزمايشگاه مراجعه مي­نمود. اولين جلسه براي آشنايي با نحوه انجام انقباض ايزوكينتيك بود. تست اصلي هم در دو جلسه بعدي با فاصله يك هفته انجام مي شد. در ابتداي هر جلسه پس از گرم كردن، ميزان خستگي اداراكي توسط آزمون مقياس آنالوگ بصري ، متوسط حداكثرگشتاور و متوسط توان كانسنتريك ايزوكينتيك عضلات چهار سر ران پاي غالب در سرعت 60 درجه در ثانيه اندازه­گيري مي­شد. سپس پروتكل خستگي يعني تكرار انقباض­هاي ايزوكينتيك بيشينه تا زمانيكه قدرت فرد براي سه بار متوالي به 50% حداكثر مقدار خود كاهش پيدا مي كرد اجرا مي­گرديد. پس از اجراي پروتكل خستگي، متوسط حداكثرگشتاور، متوسط توان و خستگي ادارك شده مجددا مورد ارزيابي قرار مي­گرفت.نتايج: پايايي متوسط حداكثر گشتاور (APT ) ، متوسط توان (AP) و مقياس آنالگ بصري (VAS) قبل ازاجراي پروتكل خستگي به ترتيب 6/81% ، 4/87% و 9/47% بوده است و ميزان اين پايايي بعد از خستگي به ترتيب به 9/59% ، 4/64% و 6/96% تغيير يافته است .نتيجه­گيري: اين مطالعه نشان داد كه در ارتباط با پارامترهاي ايزوكينتيكي ميزان پايايي زماني قبل از خستگي بالا بوده به عبارتي گشتاور و توان ثبت شده هم در دفعات تكرار و هم در طول زمان، مقياسي پايا مي باشند. بعد از خستگي ميزان پايايي گشتاور و توان ثبت شده توسط ايزوكينتيك تكرارپذير بود و اين تكرار پذيري در حد متوسط تا خوب بدست آمد. اما در مورد مقياس آنالوگ بصري نتيجه كاملا بر عكس بود بدين گونه كه قبل از خستگي ميزان پايايي از درك خستگي موضعي پايين بوده و حتي معني دار هم نبود. ولي اين مقياس بعد از خستگي در حد بسيار بالايي تكرار پذير بود.