فلسفه تكفّل روزي‌ها از جانب خداوند در قرآن

The Philosophy of God Sustaining His Servants from the Perspective of Quran

بي‌گمان يكي از مهم‌ترين نيازهاي آدمي، نياز به رزق و روزي است؛ ازاين‌رو، ادامه زندگي بشر، منهاي برآورده‌شدنِ اين نيازش امكان‌پذير به‌نظر نمي‌رسد. بنابراين، خداي سبحان كه به همه چيز آگاه است، روزي‌رساني را عهده‌دار گرديده و در قرآن كريم تضمين روزي‌ها را وعده داده است؛ همين وعده الهي سبب شده تا برخي آن را حق واجبي از آنِ خودشان بر عهده خداوند تلقي نمايند! تامل در چنين نگرشي، بطلان آن را از آن جهت اعلام مي‌دارد كه مفهوم واجب و وجوب تنها درمورد عناصري صادق خواهد بود كه نفوذِ زيان در وجودشان قابل تصور بوده و مجازات‌شان ممكن باشد؛ در حالي‌كه وجود خداوند از چنين كاستي‌ها و ضعف‌هايي مبرّاست؛ انديشه بيشتر در فلسفه صدور اين وعده، عبث‌ناپذيري و هدف‌داربودنِ آن را_ همچون ساير افعال باري‌تعالي_ به اثبات رسانده و مفهومي توحيدي را از آن به‌دست مي‌دهد.

There is no doubt that nutrition is one of the most important needs of human being and the continuation of life without fulfilling this need is not possible. Therefore God – who is aware of everything – has taken the responsibility of sustaining his servants; and in the Holy Quran, God has assured his servants of his nutrition. This assurance has made some to believe they have an obligatory right against God! The invalidity of this view is clear after a little thought because the concepts of necessary and necessity have meaning only with respect with matters which is possible to assume a kind of harm for them and also punishing them is possible; while Godʹs being does not have any fault or weakness. More reflecting on the philosophy of this assurance, we will understand its purpose – like all other acts of God – and has a monotheistic meaning.