بررسي تاثير بازدارندگي بقاياي گلرنگ زراعي (.Cartamus tinctorius L) بر جوانه زني ذرت، گندم، خردل وحشي و گلرنگ وحشي

استفاده از بقاياي گياهي در كشاورزي امروزه اهميت ويژه اي دارد. باقي گذاشتن بقايا بر سطح خاك مي تواند باعث توليد مواد شيميايي شود كه از رشد گياهان ديگر جلوگيري مي كند. به منظور تعيين اثر بازدارندگي بقاياي گلرنگ زراعي، عصاره بقاياي گلرنگ در غلظت هاي 0، 15، 30 و 60 درصد بر جوانه زني گندم، ذرت، خردل وحشي و گلرنگ وحشي اثر داده شد. نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت عصاره درصد جوانه زني، طول ريشه و طول ساقه در تمام گياهان به استثناي گلرنگ وحشي كاهش يافت. بطوريكه در غلظت 60 درصد، جوانه زني ذرت، گندم و خردل وحشي به طور معني داري كاهش يافت و در مورد خردل وحشي حتي غلظت 15 درصد نيز تاثير معني داري داشت. در بين گياهان خردل وحشي بيشترين و گلرنگ وحشي كمترين حساسيت را نسبت به بقاياي گلرنگ از خود نشان دادند. در بين صفات، طول ريشه حساسيت بيشتري نسبت به طول ساقه و درصد جوانه زني دارا بود. نتايج نشان مي دهد كه پتانسيل آللوپاتي بقاياي گلرنگ مي تواند در كنترل علف هاي مورد استفاده قرار گيرد و در تناوب زراعي نيز بايستي فاصله زماني مناسب در نظر گرفته شود.