تاثير فنيل بوتازون بر پارامترهاي كلينيكي بيهوشي حاصل از تيوپنتال سديم در سگ نر

Effect of phenylbutazone on the duration of various parameters after anesthesia induced by thiopental sodium in male dogs

بيهوشي براي طيف وسيعي از شرايط در حيوانات و انسان مورد استفاده قرار مي گيرد و شامل تجويز داروهاي مختلف از گروه هاي متفاوت مي باشد. تداخلات دارويي در داخل بدن يكي از مهم ترين پديده ها در علم فارماكولوژي بوده و شامل تاثيرات فارماكوكينتيكي و فارماكوديناميكي مي باشد. در ارتباط با تداخلات فارماكوكينتيكي، مي توان براي مثال به القا يا مهار آنزيم هاي ميكروزومي كبد و يا جابجايي داروها از محل اتصال مشترك بر روي پروتيين هاي پلاسما اشاره نمود. در اين مطالعه، تاثير فنيل بوتازون بر پارامترهاي زماني مختلف (رفلكس پلك، حركت زبان، كشيدن دست و پا، بازنمودن چشم، حركت سر وگردن، حالت نشستن، تلاش براي ايستادن، نامتعادل راه رفتن و طبيعي راه رفتن) پس از بيهوشي با تيوپنتال سديم مورد بررسي قرار گرفت. بيست و يك قلاده سگ نر به دو گروه كنترل و آزمايش تقسيم گرديدند. به حيوانات گروه كنترل سالين نرمال (1/0 ميلي ليتر به ازاي كيلوگرم) 5 دقيقه قبل از تجويز وريدي تيوپنتال سديم 5 درصد (با دوز 17 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم) تزريق شد. در گروه آزمايش، فنيل بوتازون 20% (1/0 ميلي ليتر به ازاي كيلوگرم قبل از تيوپنتال سديم به صورت داخل رگي تزريق گرديد. زمان بدست آمده براي تمام پارامترهاي بازگشت از بيهوشي در گروه آزمايش بيشتر از كنترل به دست آمد كه در يك مورد اين تفاوت ها از لحاظ آماري معني دار مي باشد. . همچنين در اين مطالعه مشخص گرديد كه مقادير زماني به دست آمده در سگ هاي نر چاق تر (با وزن بيشتر از kg18) در مقايسه با سگ هاي نر لاغرتر (با وزن كمتر ازkg 18) بيشتر است. در توجيه اين اختلافات، مي توان رقابت بين فنيل بوتازون و تيوپنتال براي اتصال به پروتيين هاي پلاسما را عنوان نمود. بدين معني كه فنيل بوتازون از طريق بالا بردن شكل آزاد تيوپنتال و به دنبال آن تجمع و توزيع مجدد آن در بدن، موجب افزايش زمان ريكاوري براي گروه آزمايش گشته است.

Taking drug interactions into consideration is an important aspect of therapy and being aware of such interactions may help to achieve an effective treatment. The purpose of this research was to investigate the possible interaction between phenylbutazone and sodium thiopental in male dogs. Twenty one mixed breed dogs were randomly divided into two control and experimental groups. Normal saline and sodium thiopental were intravenously administered to animals in the control group. Equivalent dose of sodium thiopental was administered following the injection of phenylbutazone via the same route. After anesthesia, time intervals needed for the return of pulpebral reflex, opening of eyes, tongue movement, extension of the limbs, head and neck movement, sitting position, trying to stand, imbalanced walking, and normal walking were recorded. Results show that, the average time periods in the experimental group were generally more than those in the control group. It was also shown that the duration of the above parameters were significantly higher in heavier dog ( > 18kg) compared to the lighter ones ( < 18kg). It is generally concluded that simultaneous administration of sodium thiopental and phenylbutazone causes an increase in the recovery period for anesthesia. This may be due to an increase in the unbound form of thiopental and a quicker distribution of the drug into the brain and, therefore, a greater duration of thiopental action.