مقايسه دقت روش‌هاي راديوگرافي معمولي و ديجيتال در تشخيص ضايعات استخواني

Adequacy of Direct Digital Radiography (DDR) Compared to Conventional Radiography in Detection of Mechanically Created Bone Lesions

خلاصه: سابقه و هدف: تشخيص زودرس ضايعات پري‏آپيكال مي‌تواند باعث تسريع شروع درمان و جلوگيري از گسترش بيماري گردد. راديوگرافي‌هاي معمولي همواره ستون اصلي تشخيص، درمان و پيگيري ضايعات اندودنتيك بوده‌اند، در عين حال، تصوير برداري ديجيتال در ساليان اخير، محبوبيت بسياري يافته است. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه دقت راديوگرافي معمولي و ديجيتال در تشخيص ضايعات مكانيكي ايجاد شده برروي استخوان فك گاو بود. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق تجربي- آزمايشگاهي، يك عدد نيم فك پايين گاو مورد استفاده قرار گرفت. پس از مشخص نمودن محل ايجاد ضايعات بر روي استخوان كورتيكال سمت باكال نيم فك از روي راديوگرافي اوليه، ضايعات مكانيكي توسط فرز روند جراحي021، در عمق‌هاي 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2، 3، 4 و 5 ميلي‏متر ايجاد شدند. در نهايت، يك تصوير ديجيتال و يك راديوگرافي معمولي با فيلم E-Speed تهيه و تصاوير بدست آمده توسط 5 نفر مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج با آزمون آماري Wilcoxon و Signed Ranks test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: طبق نتايج بدست آمده افراد بررسي كننده با استفاده از تصاوير ديجيتال در تشخيص ضايعات ايجاد شده موفق‌تر بودند. ميانگين و انحراف معيار نمره تشخيص براي روش معمولي به ترتيب، 98/0±25/1 و براي روش ديجيتال به ترتيب، 53/0±85/1 بود و اين تفاوت از لحاظ آماري معني‌دار بود. (001/0 > P) نتيجه گيري: با توجه به كيفيت بالاي تصاوير ديجيتال و مزاياي آن از قبيل كاهش شدت اشعه و دقت قابل ملاحظه مي‌توان استفاده از راديوگرافي ديجيتال را براي تشخيص ضايعات استخواني فك توصيه نمود. كليد واژه ها: راديوگرافي، دنداني، راديوگرافي ديجيتال، ضايعات ليتيك استخواني

Abstract: Background and Aim: Early diagnosis of bone pathologic lesions is of paramount importance in enabling the clinician to provide immediate and appropriate dental treatment. Conventional radiographs have always been used as the primary and fundamental means of diagnosis, treatment and follow up of endodontic lesions. In recent years, digital imaging has gained high popularity for diagnostic purposes. The aim of this study was to assess the accuracy of digital radiographic imaging compared to conventional radiography in detecting mechanically created jaw bone lesions. Materials and Methods: This experimental study was conducted on the lower jaw of a cow cadaver. Mechanical lesions with different depths (0.5, 1, 1.5, 2, 2.5, 3, 4,5mm)were drilled into the jaw with a surgical bur (021). A digital radiograph followed by a conventional image with E-speed film were obtained and the images were evaluated by five examiners. Wilcoxon Signed-Ranks test was used for statistical analysis. Results: According to the results of this study, examiners were more successful in detecting lesions with DDR than with conventional radiography.The mean value and standard deviation of detection score were 1/25 ± 0/98 for conventional and 1/85 ± 0/53 for digital methods. This difference was statistically significant. (P < 0.001) Conclusion: The adequacy of digital radiography in detection of bone lesions is much higher than conventional radiography. Digital images are recommended for diagnostic purposes. Key words: Radiography, Dental, Digital Radiography, Lytic bone lesions .