بررسي حقيقت شرعيه با رويكردي به نظر امام خميني(س)

چكيده: الفاظي مانند صلات و زكات و... در عصر اميرمومنان(ع) ــ در صورت اثبات وضع ــ در معاني شرعيه حقيقت شده بودند و حتي در عصر خلفا هم مي‌توان همين ادعا را داشت؛ يعني در صورت اثبات وضع در زمان ايشان، حقيقت متشرعيه ثابت مي‌شود. اما محل نزاع در اين است كه اين الفاظ در عصر پيامبر اكرم (ص) و لسان ايشان آيا حقيقت بود يا مجاز با قرينه يا به نحوي ديگر؟ در اين زمينه پس از تببين مساله و روشن شدن محل نزاع ــ كه در ثبوت و عدم ثبوت حقيقت شرعيه است نه متشرعيه ــ هفت قول مطرح مي‌شود و در نهايت بحث منتهي مي‌شود به ثبوت مطلق يا عدم ثبوت مطلق «حقيقت شرعيه» در الفاظي كه «كثيره الاستعمال در معناي غير عرفي» در لسان پيامبر اسلام(ص) بوده‌اند. به گونه‌اي كه ما احتمال مي‌دهيم پيامبر اسلام(ص) آنها را براي معاني جديد وضع كرده باشند. در همين قول به ثبوت مطلق و عدم ثبوت مطلق پنج قول رييسه مطرح است، در اين نوشتار پس از تبيين اين اقوال به ادله آن پرداخته مي‌شود و پس از واكاوي دقيق در اين مورد، بيان خواهد شد كه هر پنج قول در مورد لغات شرعي ممكن است، و هر لغت بايد به طور مجزي بررسي گردد. در خاتمه بحث، ثمره داشتن يا نداشتن حقيقت شرعيه مطرح مي‌شود. و ادله قايلين به ثمره داشتن، و قايلين به عدم ثمره مورد تحقيق قرار مي‌گيرد و بيان خواهد شد كه هر فرضي كه در بررسي لغت به آن رسيديم، حكمي‌دارد كه بايد متّبَع باشد.

Concepts such as salat (daily prayers) and zakat (alms tax), in case of stabilization of condition, had become truth in shar’iyeh meaning and even they were so during the time of the caliphs. In other words, in case of stabilization of condition in their time, their moteshar’iyeh truth was proved. But the question is whether these words or concepts were truth or other forms during the time of the holy Prophet (PBUH). There are seven approaches to the question, i.e. whether it is shar’iyeh or moteshar’iyeh truth. The issue also needs an elaboration on proving of shar’iyeh truth in absolute term or lack of its proving in absolute term with regard to words frequently used in their non-usual meanings in the words of the holy Prophet (PBUH). It is assumed that the holy Prophet (PBUH) used them to create new meaning. There are five approaches to absolute proving and lack of absolute proving. Attempts have been made to clarify these approaches and their argumentations. It is argued that all five approaches all applicable to shar’i concepts, but each concept must be studied separately. Also the usefulness of unusefulness of having shari’yeh truth has been discussed.