بررسي اثرات ديابت مادري بر تغيير حجم و ساختار سلولي هيپوتالاموس در نوزادان يك روزه موش صحرايي

The effects of maternal diabetes on hypothalamus volume and neuron structure in newborn rats

زمينه و هدف: ديابت شايع ترين عارضه در حاملگي است و ماكروزومي شايع ترين پيامد در نسل مادران ديابتي است و براي نوزادان با وزن تولد بيش از 4000گرم به كار برده مي شود. انسولين يك تنظيم كننده قوي توسعه اعصاب مركزي بوده و پيشنهاد شده كه در رشد و تمايز ساختارهاي هيپوتالاموسي درگير در تنظيم وزن بدن و متابوليسم موثر مي باشد. نسل هيپرانسوليني مادران با قدرت تحمل كم گلوكز در طول حاملگي (ديابت حاملگي)، با افزايش خطر چاقي در طول زندگي مواجه خواهند بود. روش كار: تعداد 30 راس موش صحرايي ماده بالغ نژاد ويستار با وزن متوسط 300 گرم در دوگروه كنترل و تجربي استفاده شد. در گروه تجربي، ديابت در رت ها با به كاربردن استرپتوزوتوسين در روز هفتم بارداري القا گرديد . پس از تولد و تشريح نوزاد، مغز نوزاد در فرمالين 10% نمكي فيكس و پس از مراحل پاساژ بافتي، برش گيري، رنگ آميزي و عكسبرداري با روش دايسكتور حجم هيپوتالاموس در نوزادان مادران ديابتي اندازه گيري و با نوزادان شاهد مقايسه شد. يافته ها: حجم هيپوتالاموس گروه ديابتي نسبت به شاهد كاهش يافته و p-value معنادار است (001/0 > p). هم چنين تغييرات ساختاري مشخصي در نورون هاي هيپوتالاموس نوزادان حاصل از مادران ديابتي مشاهده شد. نتيجه گيري: كاهش حجم هيپوتالاموس در گروه ديابتي، احتمالاً به علت دژنراسيون نورون ها در هيپوتالاموس است. واژه هاي كليدي: هيپوتالاموس، ماكروزومي، ديابت حاملگي.

Introduction: Diabetes is the most common complication in pregnancies, and macrosomia is the most prevalent outcome in the offspring of the diabetic mothers. Macrosomia is a term applied to newborn with a birth weight of > 4000 grams. Insulin is a potent modulator of the central nervous development and is suggested to influence the differentiation and maturation of hypothalamic structures involved in the regulation of body weight and metabolism. Hyperinsulinemic offsprings of mothers with impaired glucose tolerance during pregnancy have an increased risk to become overweight. Materials and Methods: Thirty female adult wistar rats weighting an average of 300 grams were divided into two groups of control and the experimental. Maternal diabetes was induced in rats using streptozotocin (55 mg/kg) on day seven following conception. Then on the first day of birth the brain of the newborns was fixed in 10% formalin. Tissues were then passaged, sliced, stained and photographed prior to measuring the volume of hypothalamus using the Cavalire method. Results: Hypothalamus volume of the diabetic group was significantly lower than that of the control group (p < 0.001) with some structural changes in the neurons. Conclusion: The decrease in the volume of hypothalamus in the diabetic group is likely due to a neuronal degeneration. Key words: Hypothalamus, Macrosomia, Pregnancy diabetic