بررسي اثر كانابينوييد استنشاقي بر اخذ آب و غذا در رت هاي صحرايي نر ويستار تحت استرس

Effect of inahaling cannabinoid (kef) on water and food intake in male wistar rats under stress

مقدمه و هدف: حشيش به عنوان كانابينوييد اگزوژن شناخته شده است. از طرفي استرس هم با اثرات نامطلوب، رفتارهايي مثل خوردن و آشاميدن را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف از اين بررسي اثرات حشيش استنشاقي و استرس بي حركتي به صورت جداگانه و هم زمان در ميزان نياز آب و غذاي بر روي رت هاي نر مي باشد. روش كار: در اين تحقيق 6 گروه مورد آزمايش قرار گرفتند كه تمامي گروه ها (8 n=) روز قبل از آزمايش به مدت 24 ساعت از آب و غذا محروم شدند: يك گروه كنترل بدون استرس و استنشاق دود، يك گروه شاهد تحت استنشاق سيگار، يك گروه تجربي (دو بار در روز ،هر مرتبه 3/.گرم) در معرض استنشاق حشيش و يك گروه تجربي كه دو بار در روز (هر مرتبه 30 دقيقه) تحت استرس بي حركتي قرار گرفتند. دو گروه تجربي كه به طور هم زمان استرس –سيگار و استرس- حشيش دريافت كردند. ميزان آب و غذاي تمامي گروه ها به مدت 8 روز متوالي در هر 24 ساعت اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان آب و غذا در تمامي گروه هاي دريافت كننده حشيش اختلاف معني داري با گروه كنترل دارد. نتيجه گيري: اخذ آب و غذا در تيمار استنشاق حشيش و استرس هر يك به تنهايي كاهش بيشتري نسبت به تيمار هم زمان حشيش و استرس نشان داده است و از آن جا كه مطالعات قبلي نشان داده استرس بي حركتي با كاهش سطح آنانداميد (يك اندوكانابينوييد)، اخذ غذا را كاهش مي دهد، احتمالاً حشيش به عنوان يك كانابينوييد اگزوژن اين كمبود را جبران كرده و اخذآب و غذا را نسبت به گروه استرس اندكي افزايش مي دهد. واژه هاي كليدي: حشيش، استرس بي حركتي، اخذ آب و غذا، رت.

Introduction: Hashish is now known as an exogenous cannabinoid. On the other hand, stress can also affect behaviors like eating and drinking with undesirable direct and indirect impacts. This study aimed at studying the effects of inhaling hashish and the immobilization stress or both on water and food intake in male wistar rats. Materials and Methods: Initially, six groups of male rats (n=8) were deprived of water and food for 24 hours: The control group was neither stressed nor exposed to smoke; Sham group was exposed to cigarette smoke; Experimental group 1 was exposed to hashish smoke (twice a day, each time 0.3g.); Experimental group 2 were subjected to immobilization stress (twice a day, each time 30 min.); Experimental groups 3 and 4 simultaneously received both immobilization stress and cigarette or hashish smoke. Water and food intake was measured every 24 h for eight consecutive days. Results: Pattern of water and food intake for the experimental groups receiving hashish was significantly different from those of the control group. Discussion: A simultaneous exposure to both stress and hashish inhalation reduces water and food intake, however, less than the exposure to either treatment alone. Since previous studies have shown a reduction in food intake due to immobilization stress by lowering anandamide levels (an endocannabinoid), we find it likely that hashish, as an exogenous cannabinoid, may have somewhat compensated for this reduction in food intake.