بررسي اهميت زمان در اعمال سياست هاي جمعيتي با استفاده از مدل پويايي سيستم

Indicating the importance of the Time in population policies implementation using dynamic system modeling

مطالعه و بررسي ميزان و ساختار و توزيع جمعيت از لحاظ كمي وكيفي، و سياست گذاري راهبردي براي مديريت و كنترل آن از جمله وظايف حاكميتي است. از ابزارهاي علمي براي تحقيق اين مهم به كارگيري روش هاي آينده پژوهي در مدل سازي سيستم هاي ديناميكي مي باشد. در اين راستا مي توان با استفاده از نرم افزارهاي مناسب، تغييرات پارامترهاي مختلف و نتايج حاصل را در يك سيستم پويا، شبيه سازي و داده هاي عددي را ترسيم نمود تا تصوير روشني در اختيار سياستگذاران و مجريان قرار گيرد. در مقاله حاضر با استفاده از اين روش، اثر متغير زمان و يا به عبارتي اثر تاخير و تعجيل در اعمال سياست هاي جمعيتي بر نرخ باروري و نهايتا جمعيت كل مورد بررسي قرار گرفته است. مقايسه ي نتيجه ي محاسبات در سه حالت مختلف، نشان مي دهد كه به ازاي هر دوره ي پنج ساله تاخير در اعمال سياست-هاي كوتاه مدت، احتمال اثربخشي و بازخورد مورد انتظار، افت و كاهش قابل توجهي خواهد داشت. علاوه بر آن، هزينه اعمال همان سياست ها افزايش پيدا خواهد كرد. اين تفاوت به دليل تاثير پارامتر توان باروري است كه در گذار فعلي از پنجره جمعيتي در وضعيت بيشينه خود قرار دارد و با گذر زمان كاهش مي يابد. لذا تغيير ديرهنگام در رفتار باروري بواسطه تاخير در اعمال سياست ها نتايج ضعيفتري به دنبال خواهد داشت.

One of the governmentʹs duties is to explore and measure the population distribution and construction from quantitative and qualitative point of view in order to plan strategic policies to control and managing the society. To achieve such goal, future study methods for modeling dynamic systems can be used. The fluctuation of the dynamic model parameters and numerical results can be simulated and visualized using proper simulation software to provide a clear view of the system for planners and executives. In this paper through such method, the effect of time which is presented as delay and acceleration of population policies implementation, on fertility rate and total population will be studied. The result of comparing three different statuses shows that for each 5 years delay in implementing short term policies, the probability of expected level of effectiveness will be decreased dramatically. Furthermore, the cost of implementing the same policies will be increased. This contrast is due to the effect of fertility factor which is currently estimated in its maximum level and will be declined as the time passes. Hence, the consequent of postponement in changing fertility behavior which is due to deferment in implementation of population policies will cause weaker results.