مروري بر آزمون‌هاي ارزيابي نگرش افراد مبتلا به لكنت

A review on attitude assessment instruments designed for people who stutter

چكيده مقدمه: لكنت، اختلالي ارتباطي مي‌باشد كه شامل رفتارهاي اصلي و ثانويه است. جهت ارزيابي، تشخيص و درمان مناسب لكنت نياز است تا تمام رفتارهاي اين اختلال مورد توجه قرار گيرند. يكي از مشكلاتي كه در زمينه تعميم و تثبيت درمان افراد مبتلا به لكنت وجود دارد، نگرش‌هاي نامناسبي است كه به واسطه لكنت در اين افراد به وجود آمده است. به همين دليل به نظر مي‌رسد شناسايي اين نگرش‌ها و سعي بر تغيير آن‌ها نقش عمده‌اي در روند درمان لكنت دارد. هدف از مطالعه حاضر، معرفي اوليه آزمون‌هاي ارزيابي نگرش افراد مبتلا به لكنت بود. مواد و روش‌ها: جهت دسترسي كامل و جامع بر ابزارهاي بررسي نگرش افراد مبتلا به لكنت، جستجو در پايگاه‌هاي اطلاعاتي مختلف، كتاب‌ها و پايان‌نامه‌هاي مربوط به اختلال لكنت و همچنين سايت‌هاي اطلاع‌رساني در اين زمينه انجام پذيرفت. در مراحل بعدي و پس از بررسي آزمون‌ها، مواردي كه جهت آشنايي با هر آزمون به آن‌ها نياز بود تعيين گرديد. يافته‌ها: پس از بررسي نتايج، تعداد 22 آزمون در زمينه ارزيابي نگرش افراد مبتلا به لكنت يافت شد. تعداد 10 مورد از اين آزمون‌ها مربوط به ارزيابي نگرش كودكان و نيز بقيه موارد اين آزمون‌ها مربوط به ارزيابي نگرش بزرگسالان مبتلا به لكنت بودند. در جداول جداگانه‌اي اين آزمون‌ها جهت آشنايي اوليه ليست‌بندي شدند. بعضي آزمون‌ها نيز داراي نكات قابل توجهي بودند كه اين موارد نيز توضيح داده شده‌اند. نتيجه‎گيري: با توجه به نتايج مقاله حاضر مي‌توان بيان نمود كه ارزيابي نگرش يكي از مراحل مهم در روند درمان لكنت مي‌باشد كه نيازمند توجه بيشتر آسيب‌شناسان گفتار و زبان به اين مقوله است. كليد واژه‌ها: لكنت، ارزيابي، نگرش

Abstract Introduction: Stuttering is a communication disorder which includes primary and secondary behaviors. For the assessment, diagnosis and appropriate treatment of stuttering, these two kinds of behaviors should be given sufficient attention. A potential problem in generalizing and maintaining the treatment goals in people who stutter is inappropriate attitudes that may have been prevailed over them through the long periods of experiencing stuttering. For this reason, identifying these attitudes and trying to change them has a major role in the treatment of stuttering. The purpose of this study was to introduce tests to assess the attitude of people with stuttering. Materials and Methods: For a complete and comprehensive access to the attitude assessment instruments in people with stuttering, searching was performed in different databases, books and thesis that were in accordance with the objects of this study. In the next stage, after reviewing the tests, those features that were necessary for the introduction of each test to readers were determined. Results: After reviewing the results, 22 tests were found in the field of assessing attitudes in people with stuttering. Ten tests were related to assessing the attitudes of children, and remaining was related to assessing adults in this regard. These tests are listed in separated tables for more convenient comparisons. Some tests had significant characteristics that will be described. Conclusion: According to the results of the present paper, it can be stated that attitude assessment is an important step in the treatment process of stuttering. This issue needs to be more attended to by speech and language pathologists. Keywords: Stuttering, Assessment, Attitude