تاثير تجربه قبلي در بهينه سازي الگودهي مشاهده‌اي يك تكليف حركتي پيچيده

Effects of Prior Experience on Obtimizing Observational Modeling of a Complex Motor Task

هدف تحقيق حاضر، بررسي اثر تجربه قبلي در بهينه سازي اثر الگوي ماهر هنگام يادگيري يك تكليف حركتي پيچيده است. 45 دانشجو (22 دختر، 23 پسر) به صورت تصادفي در سه گروه تجربه جسماني (PE)، تجربه مشاهده‌اي (OE) و تجربه آموزشي (IE) قرار داده شدند. آزمايش شامل دو دوره يادداري و اكتساب بود. براي اين تحقيق دو تكليف پيچيده (الف و ب) در نظر گرفته شد كه روي يك دستگاه زمان‌بندي متوالي تعريف شده بودند. تفاوت بين سه گروه در نوع تجربه‌اي بود كه قبل از مشاهده الگوي ماهر در دوره اكتساب مي‌گذراندند. پس از مشاهده، هر سه گروه به اجراي جسماني تكاليف در چهار بلوك شش كوششي پرداختند. در طول آزمايش، تغييرات خودكارآمدي با استفاده از پرسشنامه خودكارآمدي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد در دوره اكتساب دو گروه (PE) و (OE)، در مقايسه با (IE) خطاي زمان‌بندي نسبي كمتري در تكليف «ب» دارند. در دوره يادداري نيز دو گروه (PE) و (OE) در خطاي زمان‌بندي نسبي و مطلق تكليف «ب» ضعيف تر از گروه (IE) بودند (05/0 > P). همچنين مشخص شد پس از مشاهده الگوي ماهر، باور خودكارآمدي دو گروه (PE) و (OE) افزايش يافته است (05/0 > P)، در حالي كه چنين روندي در گروه IE ملاحظه نشد (05/ < P). به طور كلي، هر نوع تجربه ناموفق قبل از مشاهده الگوي ماهر باعث بهينه سازي اثرات الگو مي شود كه مي‌تواند به سبب نقش خودكارآمدي باشد.

The purpose of the present study was to investigate effects of prior experience on obtimizing of master model on the learning of a complex motor task. Forty-five students (22 girls, 23 boys) were randomly assigned to three groups of Physical Experience (PE), Observational Experience (OE), and Instructional Experience (IE). The experiment was consisted of two phases of acquisition and retention. Two complex timing tasks (A and B) were considered for this study, which was defined on a sequential timing apparatus. The only difference between the three groups was type of prior experience that they had to undergo before observation of master model. After observation, all groups physically practiced the tasks for four six trials blocks on each. Through the experiment the trends of self- efficacy changes was measured by a Self-Efficacy Questionnaire. In the retention phase, on task B, OE and PE groups had less errors on relative and absolute timing than IE group (p < 0.05). Also, it was showed that after observing a master model, self-efficacy beliefs of PE and OE groups were increased significantly, whereas such a trend was not found in the IE group. In general, according to the results, any unsuccessful experience before observing a master model leads to enhance modeling effects that can be attributed to the role of self-efficacy.