بررسي رابطه‌ سلامت رواني و هوش هيجاني در دانشجويان پسر ورزشكار و غير ورزشكار دانشگاه پيام نور مركز اردبيل

The Relationship between Mental Health and Emotional Intelligence among Athlete and Non-athlete Male Students in Payam-Noor University, Ardabil Branch

زمينه و هدف: دانشگاه و تجارب استرس‌زاي آن ممكن است در افزايش مشكلاتي مانند فرسودگي، اضطراب، اختلالات رفتاري و ديگر بيماري‌هاي رواني نقش داشته باشند. از اين رو، هدف از اين تحقيق بررسي رابطه سلامت رواني و هوش هيجاني و مقايسه اين متغيرهاي رواني در دانشجويان پسر ورزشكار و غيرورزشكار دانشگاه پيام نور مركز اردبيل مي‌باشد. روش كار: در اين مطالعه علي- مقايسه‌اي 120 دانشجوي ورزشكار و 120 دانشجوي غير ورزشكار دانشگاه پيام نور مركز اردبيل با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. براي اندازه گيري هوش هيجاني از پرسش‌نامه هوش هيجاني شرينگ و همچنين براي اندازه‌گيري سلامت رواني از پرسش‌نامه GHQ-28 استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها بسته نرم‏افزار آماريSPSS نسخه 18 و آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد و سطح معناداري در تمامي فرضيه‌ها (05/0=?) در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين سلامت رواني و هوش هيجاني در هر دو گروه رابطه معني‌دار مثبت وجود دارد. همچنين نتايج آزمون t-test مستقل تفاوت معني‌داري را بين هوش هيجاني و سلامت رواني ورزشكاران و غيرورزشكاران نشان داد. يعني هوش هيجاني و سلامت رواني ورزشكاران در مقايسه با غيرورزشكاران به‌طور معني‌داري بالاتر بود. به علاوه يافته‌هاي ديگر تحقيق نشان داد افراد متاهل به‌طور معني‌داري از سلامت رواني و هوش هيجاني بالاتري نسبت به افراد مجرد برخوردار هستند و هوش هيجاني و سلامت رواني دانشجويان رشته تربيت‏بدني در مقايسه با ساير رشته‌ها به‌طور معني‌داري بالاتر بود. نتايج تحليل واريانس يكطرفه نشان داد بين ميزان سلامت رواني و هوش هيجاني بر حسب گروه سني تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: در كل چنين به نظر مي‌رسد كه زندگي دانشگاهي با استرس‌هاي متعدد و پيچيده‌اي عجين شده و توانايي مقابله با اين استرس‌ها از طريق كسب توانمندي‌هاي هيجاني با مشاركت ورزشي، زمينه‌ حفظ و تامين سلامت جسمي، عاطفي و رواني دانشجويان را فراهم مي كند.

Background & Objectives: University and its stressful experiences may play an important role in increasing problems such as depression, anxiety, behavioral disorders, and some other mental diseases. Thus, this study aimed to investigate the relationships between mental health and emotional intelligence and comparing these psychological variables in athlete and non-athlete male students of Payam-Noor University, Ardabil branch. Methods: In this causal-comparison study, 120 athlete and 120 non-athlete students of Payam-Noor University were selected based on classical randomized sampling method. Sharing Emotional Intelligence and GHQ-28 Questionnaires were used to measure emotional intelligence and mental health, respectively. Descriptive and inferential statistics were applied to analyze data using SPSS.V.18 software. Significant level of ? = 0.05 was applied for all hypotheses. Results: Results from Pearson Correlation Coefficient Test showed a positive significant relationship between mental health and emotional intelligence for both groups. Independent t-test produced significant differences in emotional intelligence and mental health between athlete and non-athlete students. The emotional intelligence and mental health of athletes were significantly higher than those of non-athletes. In addition, mental health and emotional intelligence of married students were higher than those of singles. Furthermore, students in Physical Education Major had higher emotional intelligence and mental health levels than other majors. Results from one-way analysis of variance indicated that values for mental health and emotional intelligence do not significantly differ between age groups. Conclusion: In general, it seems that university life involves numerous complex stresses and the ability to deal with these stresses through acquiring emotional capabilities with participating in athletic activities lead to physical, emotional, and mental health promotion.