فلسفه تربيت در جمهوري اسلامي ايران و مسيله ربط

The philosophy of Education in the Islamic Republic of Iran And the Issue of Association

هدف اين مقاله ارايه تبييني از محدوديت فلسفه تربيت در جمهوري اسلامي ايران در رويارويي با مسيله ربط است. نخست از طريق تحليل فلسفه وجودي سند تحول بنيادين و قرار گرفتن درون يك موقعيت مسيله‌دار، مسيله ربط و محدوديت‌ الگوهاي نظري براي هدايت عمل عاملان تربيت برجسته مي‌شود؛ سپس از ديدگاه‌هاي عملي براي صورتبندي دوباره و روشن كردن ابعاد ناانديشيده اين مسيله كمك مي‌گيرد تا نشان دهد يكي از گونه هاي ممكن و مغفول ناسازگاري در كمين سند است. يافته‌ها نشان مي‌دهد ايجاد «تحول بنيادين در نظام تعليم و تربيت» مستلزم تحول نگرش ما به تكاليف و ماموريتهاي فلسفه تربيت در جمهوري اسلامي ايران است. در نتيجه‌گيري به خلا‌هاي ناشي از نبودن رويكرد عملي براي غلبه بر مسيله ربط و ايجاد «تحول بنيادين در نظام تعليم و تربيت» اشاره، و بر ضرورت در پيش گرفتن رويكرد عملي با نظر به محدوديت و نابسندگي رويكرد نظري كنوني تاكيد مي‌شود

This research is intended to explain the limitations of the philosophy of education in the Islamic republic of Iran concerning the issue of association. Concentrating on the nature of document of fundamental change in a problematic situation, the research will first consider the issue of association and limitations of the theoretical models for guiding the educators, and then, will try to have a new classification on the elements and identify the ignored aspects. Inconsistency among the theoretical models ruling over the deeds of the educators indicate that making a deep change in the educational system depends on our responsibilities and missions in the educational philosophy in the Islamic Republic of Iran. The educational philosopher is responsible to establish a feeling of accountability toward educational deeds in the educators and not just preparing a document for that. His responsibility does not fulfill by presenting a written educational philosophy. In the resulting section, the researcher will discuss about the vacuum spaces caused by the lack of an appropriate practical approach. The necessity of taking a practical approach free from the present theoretical insufficiency is also emphasized