رابطه ارايه تسهيلات رفاهي با مسيوليت پذيري كاركنان در مراكز بهداشتي و درماني شهرستان نور

Relationships between Welfare Facilities and Staffʹʹs Sense of Responsibility in Noor District Health Centers

زمينه و هدف: نيروي انساني، مهم ترين و اثر بخش ترين عامل در دستيابي به اهداف هر سازمان مي‏باشد. ايجاد عوامل انگيزشي مي‏تواند سبب افزايش مسيوليت پذيري و در پي آن ارايه خدمات با كيفيت مطلوب شود. هدف اين پژوهش تعيين رابطه ارايه تسهيلات رفاهي با مسيوليت پذيري كاركنان در مراكز بهداشتي و درماني شهرستان نور بوده است. روش كار: پژوهش حاضر بر اساس هدف و نتيجه از نوع كاربردي و از نظر روش، همبستگي مي‏باشد كه به صورت مقطعي انجام شد. با استفاده از پرسشنامه داده ها به صورت سرشماري از 2 گروه درماني (شامل پزشك، دندانپزشك، پرستار و ماما) و گروه پشتيباني- اداري (شامل كاردانان و كارشناسان بهداشتي، آزمايشگاه، پذيرش و خدمات) كه مجموعا 112 نفر مي‏باشد جمع آوري شده است. جهت استخراج نتايج پژوهش از آزمون ناپارامتريك (شامل ضريب همبستگي اسپيرمن) استفاده گرديد. يافته ها: بر اساس يافته ها، تمامي شاخص هاي رفاهي پايين تر از سطح متوسط (عدد 3) و ميزان شاخص مسيوليت پذيري بالاتر از حد متوسط (نمره18) قرار داشت. بين ارايه تسهيلات اعتباري با مسيوليت پذيري كاركنان مورد پژوهش رابطه معناداري وجودداشت (223/0=r، 042/0=p) ولي بين ارايه تسهيلات درماني و بيمه اي، تسهيلات اياب و ذهاب، تسهيلات مسكن، تسهيلات فرهنگي، ورزشي و گردشگري، كمك هزينه ها و ساير خدمات رفاهي با مسيوليت پذيري كاركنان موردپژوهش رابطه معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به اينكه از بين تسهيلات رفاهي تنها تسهيلات اعتباري با مسيوليت پذيري رابطه داشت مي توان با افزايش ميزان تسهيلات، تقويت نظام توزيع عادلانه، پاسخ به نيازهاي ضروري مرتبط در افزايش مسيوليت پذيري كاركنان موثر واقع شد

Background & objectives: Human force is the most important and efficient factor to achieve goals of each organization. Motivational factors culminate in elevating sense of responsibility and subsequently providing efficient services. The aim of this research was to determine relationships between welfare facilities and staffʹs sense of responsibility in Health Centers of Noor City. Methods: Present correlational study is performed cross-sectionally on 112 individuals. Data were collected through a questionnaire from the subjects assigned into two groups; clinical staff (i.e. physicians, dentists, nurses, and midwives) and nonclinical staffs (i.e. associate and BSc holders in health science, laboratory technicians, service staff, and receptionists). For data analysis nonparametric tests including Spearman Rank Order Correlation Coefficient were used. Results: Based on the findings, all the welfare indices were lower than the average value of 3 and responsibility indices were higher than the average score of 18. There was a significant relationship between offering credit facilities and staff sense of responsibility (p=0.042, r=0.223). However, no significant relationship was observed between offering clinical and insurance facilities, commuting facilities, housing facilities, cultural, sport and tourist facilities, allowances, and other welfare services with staff sense of responsibility. Conclusion: Since among all types of welfare facilities, only credit facility had a significant relationship with staffʹs sense of responsibility, it can be concluded that sense of responsibility among staff would be increased by increasing facility level, improving fair distribution system and providing response to essential requirements.