ميزان بيان ژن vWF در بيماران و ناقلين فون‌ويلبراند نوع 3 با روش Real-time RT PCR

vWF gene expression analysis in type3 von willebrand affected patients using real-time PCR

چكيده سابقه و هدف بيماري فون‌ويلبراند، شايع‌ترين اختلال خونريزي‌دهنده ارثي است كه در نتيجه نقص و ساختار غير طبيعي فاكتور فون‌ويلبراند ايجاد مي شود. اين فاكتور كه نقش اساسي در انعقاد خون بازي مي‌كند، توسط ژن vWF كد مي‌شود. نوع 3 ، وخيم‌ترين فرم بيماري است كه داراي توارث اتوزومال مغلوب مي باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر موتاسيون‌هاي مختلف ژن vWF بر بيان mRNA در افراد مبتلا به بيماري فون‌ويلبراند بود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه كاربردي، نمونه خون افراد مبتلا از ميان گروهي از بيماران كه جهش هاي آنان قبلا" شناسايي شده بود، گرفته شد. به منظور بررسي سطح بيان ژن vWF ، پلاكت‌هاي خون محيطي جداسازي شد و استخراج RNA از آن‌ها صورت پذيرفت. سپس با استفاده از روش Real-time RT PCRبر روي نمونه‌هايcDNA پلاكتي، بيان ژن vWFدر تمام افراد بيمار و ناقل مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها بررسي افراد خانواده‌اي كه واجد جهش بي معني در اگزون 35 بودند، نشان داد كه فرد بيمار هموزيگوت در مقايسه با افراد هتروزيگوت خانواده، بيان بسيار كمتري از ژن vWF را دارا مي‌باشد(005/0 p=). مطالعه در خانواده دوم كه داراي بيماراني با جهش هموزيگوت جايگاه پيرايش واقع در اگزون 10 بودند، مشخص كرد كه بيان ژن vWF در افراد بيمار و ناقل تفاوت معناداري ندارد. نتيجه گيري هر جهش اثر خاص خود را بر بيان ژن مي گذارد. تحقيقات نشان داده حتي جهش هايي كه از نظر ماهيت مشابه هستند، مي توانند اثرات مختلفي بر بيان ژن داشته باشند. مكانيسم NMD يكي از روندهايي است كه مي‌تواند در اين انتخاب براي تخريب نقش داشته باشد.

Abstract Background and Objectives von Willebrand Disease (vWD) is the most common inherited haemorrhagic abnormality. The disease is caused by deficiency of von Willebrand Factor (vWF). vWF is encoded by vWF gene and vWD type3 is the severest form of the disease inherited in autosomal recessive pattern. In the present study, the impact of various vWF gene mutations on mRNA expression was investigated in vWD patients. Materials and Methods Blood samples were obtained from vWD patients with known mutations to determine the vWF gene expression level. Peripheral blood platletes were isolated and the total RNA was extracted. To evaluate the vWD gene expression of patients and carriers, the quantitative real-time PCR of the platelet cDNAs was performed. Results Patients in families with the nonsense mutation in exon 35 showed significantly lower levels of vWF mRNA compared to the hetrozygote carriers of the mutation and normal controls (p=0.005). However, there was no significant difference between vWF mRNA levels in patients and carriers in the other families who had splice site mutation in exon 10 (p=0.288). The impact of the mutation on the protein synthesis and function has yet to be investigated. Conclusions Each mutation in vWF gene has its particular impact on the gene expression. It has been shown that even mutations of the same type may have different effects on mRNA expression. Evaluation of cDNA is not applicable in the cases in which the mRNA is affected by NMD pathway.