روش‌هاي اصلاح مكالمه در كودكان 3 و 5 ساله بهنجار فارسي‌زبان شهر اهواز

Conversational repair strategies in 3 and 5 year old normal Persian-speaking children in Ahwaz, Iran

زمينه و هدف: توانايي اصلاح مكالمه زيرمجموعه‌اي از دانش كاربردشناختي زبان است. هنگامي كه شنونده متوجه منظور گوينده نشود، اگر گوينده نتواند از روش‏هاي اصلاح مكالمه براي روشن شدن پيام استفاده كند، ارتباط دچار شكست مي‌شود. از اين رو، اين پژوهش بر ‌آن است تا مهارت اصلاح مكالمه را در دو گروه سني سه و پنج ساله، به‏منظور تعيين انواع روش‏هاي اصلاح مكالمه و مقايسه اين مهارت‏ها در اين دو گروه بررسي كند. روش بررسي: در اين پژوهش120 نفر از كودكان سه و پنج ساله هنجار شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو سري تصاوير متوالي بود كه در حين بازگويي آنها آزمونگر شرايط برانگيخته شدن يكي از روش‏هاي اصلاح مكالمه را ايجاد مي‏كرد. درصد به‏كارگيري انواع روش‏هاي اصلاح مكالمه در هر يك از گروه‌ها محاسبه و سپس مقايسه آنها با هم با استفاده از آزمون آماري t مستقل انجام شد. يافته‌ها: در گروه سني پنج ساله نسبت به سه ساله، ميزان كاربرد روش‏هاي تكرار و پاسخ نامناسب كاهش و روش‏هاي اصلاح سرنخي و بازگويي افزايش يافته و روش افزايش تقريباً ثابت باقي مانده است. در ميانگين درصد به‏كارگيري روش تكرار(p=0/04) و اصلاح سرنخي بين دو گروه مورد مطالعه تفاوت معني‏دار مشاهده شد(p=0/001). از بين درصد به‏كارگيري روش‏هاي اصلاح مكالمه، به‏طور عمده‌اي كاربرد روش تكرار در كودكان سه ساله و كاربرد روش اصلاح سرنخي در كودكان پنج ساله بيشتر است. نتيجه‏گيري: با افزايش سن و تكامل مهارت زباني، احتمال استفاده از روش‏هاي پيچيده‌تر اصلاح مكالمه نظير روش اصلاح سرنخي بيشتر مي‌شود.

Background and Aim: The ability of conversational repair is a subset of pragmatic language. When the listener does not understand the speaker’s intention, and the speaker cannot find a way of repairing the conversation to make his/her massage clear, communication will fail. This study aims to examine and compare the conversational repair skill in two groups of three and five year old children, to determine different conversational repair strategies and compare these skills among these groups. Methods: One hundred and twenty Persian speaking children of three and five years of Ahwaz, Iran, were selected. The study tools were two series of pictures. During the retelling of the pictures the examiner created a situation to elicit a conversational repair strategy. Percentages of the usage of different kinds of conversational repair in each group were calculated and compared using student’s t-test. Results: The usage of repetition and inappropriate response is decreased in the group of five year olds compared to the three year olds, but cue-repair and repetition method is increased. The addition method has remained relatively constant. There was a significant difference between average percentage of using repetition (p=0.04) and cue-repair (p=0.001) of the two groups. The percentage of application of repetition method in three year olds and cue-term method in five year olds were significantly higher than other conversational repair strategies. Conclusion: With the increase in age and development of language skills the probability of using more complex and difficult strategies, like the cue-repair method, increases.