تاثير آرايش تمرين و نوع ارايه بازخورد بر عملكرد و يادگيري برنامه حركتي تعميم‌يافته و پارامتر

The Effect of Practice Arrangement and Feedback Type on Performance and Learning of Generalized Motor Program and Parameter

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر آرايش تمرين (قالبي، زنجيره اي و تصادفي) و نوع ارايه بازخورد (خودكنترلي و جفت شده) بر عملكرد و يادگيري برنامه حركتي تعميم‌يافته و پارامتر اجرا شد. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه دانشجويان پسر مقطع كارشناسي دانشگاه شهيد بهشتي بود. نمونه آماري تحقيق نيز شامل 180 دانشجوي داوطلب راست‌دست با ميانگين سني 1.5±21 سال بود كه به‌طور تصادفي به 12 گروه 15 نفري در دو آزمايش جداگانه تقسيم شدند. هر آزمايش شامل 6 گروه قالبي، زنجيره‌اي و تصادفي خودكنترلي و جفت‌شده و مراحل پيش‌آزمون، مرحله اكتساب و آزمون‌هاي يادداري و انتقال بود. تكليف آزمودني‌ها در آزمايش اول، تعقيب هدف نوري روي دستگاه پيروي سنج چرخان با برنامه حركتي ثابت (مربع) و پارامتر متغير (سرعت‌هاي 20، 30 و 40 دور در دقيقه) و در آزمايش دوم، تعقيب هدف نوري با پارامتر ثابت (20 دور در دقيقه) و برنامه حركتي متغير (مربع، دايره و مثلث) با آرايش تمرين و ارايه بازخورد متفاوت بود. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس يك‌راهه، تحليل واريانس عاملي مركب، تحليل واريانس عاملي مركب با اندازه‌گيري‌هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح P < 0.05 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه در هر دو آزمايش، عملكرد گروه‌هاي قالبي خودكنترلي و جفت‌شده در مرحله اكتساب نسبت به گروه‌هاي ديگر معني‌دار بود. همچنين عملكرد گروه‌هاي آزمايش اول (پارامتر) در آزمون‌هاي يادداري و انتقال تفاوتي معني‌دار با يكديگر نداشت، اما در آزمايش دوم عملكرد گروه‌هاي تصادفي خودكنترلي و جفت‌شده نسبت به گروه‌هاي ديگر معني‌دار بود (P < 0.05). از سوي ديگر، عملكرد گروه‌هاي بازخورد خودكنترلي در هر دو آزمايش از گروه‌هاي بازخورد جفت‌شده در تمامي ‌مراحل آزمون بهتر بود (P < 0.05). به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش اثر سودمند بازخورد خودكنترلي بر يادگيري برنامه حركتي تعميم‌يافته نسبت به پارامتر را نشان مي‌دهد و از جدايي نظري اين فرآيندها حمايت مي‌كند. همچنين نتايج نشان داد كه فراگيران گروه خودكنترلي در هر دو آزمايش به‌طور عمده پس از كوشش‌هاي خوب درخواست بازخورد نموده‌اند كه‌اين نتيجه در مقابل ديدگاه هدايت (سالموني و همكاران، 1984) قرار مي‌گيرد

The purpose of this study was to examine the effect of practice arrangement and feedback type on performance and learning of generalized motor program and parameter. The statistical population of present research was male students of Shihid Beheshti University. The statistical sample of this study was 180 right-handed volunteer male students with age mean of 21±1.5 and divided randomly in two separate experiments. Each experiment included six groups of blocked, serial and random of self-control and yoked and pre-test, acquisition stage, retention and transfer tests. The task used in first experiment was to pursuit light target on the rotary pursuit system with stable motor program (quadrangle) and variable parameters (with speeds of 20, 30 and 40 cycle pre minute). In the second experiment, the light target was pursuit with stable parameter (20 cycle pre minute) and variable motor programs (patterns of quadrangle, circle and triangle). Both experiments were conducted with different arrangements and feedbacks. Data were analyzed with using one way analysis of variance (ANOVA), factorial ANOVA with Repeated measures, mixed factorial analysis of variance and Bonferroni post hoc tests. Results showed that in both experiments, the performance of self-control and yoked blocked groups was significantly better than other groups in the acquisition stage (P < 0.05). However, there was no significant difference in the performance of groups in the retention and transfer tests in first experiment (P > 0.05). However, the performance of self-control and yoked random groups in second experiment was significantly better than other groups in retention and transfer tests (P < 0.05). In other word, the performance of self-control feedback groups in both experiments was better than yoked feedback groups (P < 0.05). Generally, the results of the present research showed the useful effects of self-control feedback on learning of generalized motor program relative to the parameter and provided other support for the notion of dissociation between these processes and Magill & Hall hypothesis. Also, the results of both experiments showed that the self–control feedback groups preferred to request feedback after good trials that this finding disagree with guidance hypothesis (Salmomi et al. 1984).