بررسي وضعيت موجود و تدوين شاخص‌هاي استعداديابي در رشته بدمينتون

The study of current status Badminton and developing talent identification indexes

هدف اين پژوهش بررسي وضعيت موجود استعداديابي و تدوين شاخص‌هاي مرتبط با رشته بدمينتون در ايران است. اين پژوهش در دو مرحله جداگانه ولي مكمل‌ هم در يك راستا، انجام گرفت. در بخش اول از 154 نفر، شامل 33 مسيول، 30 مربي و 91 ورزشكار در رشته بدمينتون براساس سه پرسشنامه ويژه، نظرسنجي شد تا وضعيت موجود استعداديابي و شيوه‌هاي مطلوب و مهم‌ترين ويژگي‌هاي زيست‌سنجي، قابليت‌هاي حركتي، ظرفيت‌هاي روان‌شناختي و شاخص‌هاي مهارتي (عوامل چهارگانه) شناسايي شود. در بخش دوم، اين عوامل با اجراي آزمون‌هاي مختلف در سه گروه ورزشكاران نخبه (13 نفر)، غيرنخبه (8 نفر) و نيمه‌ماهر (17 نفر) در يك فعاليت ميداني بررسي شد. نتايج در بخش اول نشان داد كه از نظر مسيولان، مربيان و ورزشكاران، در شرايط موجود، الگويي براي استعداديابي در كشور وجود ندارد (05/0P > )، مناسب‌ترين سن براي شروع اين رشته 12-10 سالگي و بهترين تيپ بدني اكتومزومورف (بلند و عضلاني) است و آموزش و پرورش بايد نقش اصلي را در فرايند استعداديابي به‌عهده داشته باشد (05/0P < ). در بخش دوم نتايج مشترك بين نظرسنجي و فعاليت ميداني نشان داد محيط ساق پا و عامل استقامت قلبي – تنفسي و نيز تمركز، مهم‌ترين پيشگوهاي معني‌دار در تشخيص ورزشكاران به‌شمار مي‌روند (05/0P < ). در شاخص‌هاي مهارتي، همگرايي چنداني بين نتايج به‌دست نيامد (05/0P > ).

The purpose of this study was to investigate the status of talent identification process and collection of badminton related indexes in Iran. Two different activities but in a same way were done for conducting this project. In the first section , 145 person contains of : officials (n=33), coaches (n=30) and athletes (n=91) of badminton, were survey by 3 special questionnaires to know present and optimal status of talent identification and most important aspects of biometric, motor capabilities, psychological capacity and skill indexes too. In the second section, related indexes have studied in a field study by conducting different tests in 3 group of: elites (n=13) non elites (n=8) and semi- skilled (n=17) athletes. Results of the first section showed no any pattern for talent identification in Iran from the point of views of officials, coaches and athletes (P > 0/05). Another result showed that the best age of beginning to learn is 10 to 12 and the best somatotype is ecto-mesomorph and ministry of education should do a critical role in this process (P?0.05). But in the second section, the common results between survey and field study showed that; the circumstance of calf and endurance of cardiovascular and concentration is a significant predictor (P?0.05). In the skill indexes, there was no harmony between the results (P > 0/05).