ارسطو و يك (آموزه وحدت نزد ارسطو)

Aristotle and One : Doctrine of Unity in Aristotle

يكي از اساسي‌ترين آموزه‌هاي مابعدالطبيعي، آموزه وحدت است. ما در اين مقاله برآنيم تا به معرفي آموزه وحدت نزد ارسطو بپردازيم. بدين منظور قبل از هر چيز به اختلاف نظر اساسي او با پيشينيانش مي‌پردازيم و نگاه «كثرت بين» ارسطويي را از انديشه‌هاي «وحدت بين» ايشان تمييز مي‌دهيم. سپس با ذكر معاني «يك» در زبان معمولي يوناني، به دو گونه وحدت مادي وصوري مي‌رسيم. در ادامه مي‌بينيم كه فعليت و وحدت و صورت از يك سو و قوه و كثرت و ماده از سوي ديگر ملازم همند و وحدت به معناي نخستين كلمه وحدت صوري است نه مادي و اين وحدت صوري اصل فرديت است! و در پايان خواهيم ديد كه چگونه محرك‌هاي نامتحرك و از همه بيشتر محرك نخستين، فرد مطلق و يك نخستين‌اند!

One of the most basic metaphysical doctrines is the "Oneness". We are, in this paper, coming to introduce this doctrine in Aristotle; and, so, at first, we mention basic differences between him and his formers, and distinguish Aristotleʹs "multiple" view from their "monistic" view. Then, counting the meanings of "one" in common Greek language, we receive to two kinds of oneness: material and formal. We will see that perfection, oneness, and form are parallel to potentiality, multiplicity, and matter; and oneness, in its foremost sense, is the formal "one", not material; and this formal "one" is the principle of individuality. Finally, we will see that how immovable movers, and most of all the first immovable mover, are abstract individuals and the first "Ones".