اثر خستگي خم‌كننده و بازكننده‌هاي ران و مچ پا بر تعادل پوياي فوتباليست‌هاي مرد

The Effect of the Fatigue of Hip and Ankle Joint Flexor/Extensors on Dynamic Balance of Male Soccer Players

با توجه به رابطه خستگي عضلاني با تعادل پويا كه جز تفكيك‌ناپذير فعاليت‌هاي روزمره و ورزشي است، هدف از اجراي اين تحقيق، بررسي تاثير خستگي خم‌كننده و بازكننده‌هاي ران و مچ پا بر تعادل پوياي فوتباليست‌هاي مرد بود. 20 دانشجوي مرد فوتباليست رشته تربيت بدني و علوم ورزشي‌ كه هفته‌اي 3 بار در تمرينات تيم فوتبال دانشگاه شركت داشتند، با ميانگين و انحراف استاندارد سني 73/0±24/20 سال، قد 28/4±27/170 سانتي‌متر و وزن 24/9±38/67 كيلوگرم، بدون سابقه آسيب در اندام تحتاني، داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. براي برآورد تعادل پوياي آزمودني‌ها، پس از گرم كردن مختصر(10-5 دقيقه كشش و دو نرم)، از آزمون تعادل ستارهSEBT)) در هشت جهت استفاده شد. به‌منظور ايجاد خستگي در عضلات خم‌كننده و بازكننده‌هاي ران و مچ پاي آزمودني‌ها، از دينامومتر ايزوكينتيك بايودكس استفاده شد. آزمون در دو جلسه صورت گرفت كه ترتيب آنها بر اساس محل و صفحه حركتي به‌صورت تصادفي انتخاب شد. در هر يك از جلسات، خستگي در يكي از گروه‌هاي عضلاني خم‌كننده/بازكننده مفصل ران و خم‌كننده/بازكننده مچ پا، به‌صورت انقباض‌هاي مكرر تا رسيدن به 50 درصد گشتاور حداكثر اوليه، با فاصله 72 ساعت و تا حد ممكن در شرايط مساوي اعمال شد. پس از اجراي برنامه خستگي، پس‌آزمون SEBT به‌عمل آمد. براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي، آزمون t همبسته و تحليل واريانس (طرح اندازه‌گيري مكرر) در سطح معني‌داري 05/0P? استفاده شد. خستگي ايزوكينتيكي عضلات خم‌كننده و بازكننده‌هاي ران و مچ پا سبب كاهش معني‌دار فاصله دستيابي در آزمون SEBT شد. ضمن اينكه اعمال برنامه خستگي در عضلات خم‌كننده/بازكننده مفصل ران سبب كاهش بيشتر فاصله دستيابي آزمودني‌ها نسبت به عضلات خم‌كننده/بازكننده مچ پا شد. با توجه به يافته‌هاي تحقيق، خستگي عضلات خم‌كننده/بازكننده ران نسبت به خم‌كننده/بازكننده‌هاي مچ پا در تعادل پوياي فوتباليست‌ها بيشتر اثرگذار است.

Considering the relationship between muscle fatigue and dynamic balance as an inseparable part of daily and sport activities, the aim of this study was to examine the effect of the fatigue of hip and ankle joint flexor/extensors on the dynamic balance of male soccer players. For this purpose, 20 male physical education students who participated in soccer exercise program of their university team three times per week (the mean and standard deviation age 20.24±0.73 yrs, height 170.27±4.28 cm and weight 67.38±9.24 kg, with no lower extremity injury or orthopedic problem) voluntarily participated in this study. In order to estimate the participants’ dynamic balance, after a short warm-up (5-10 minutes of stretching and slow running), Star Excursion Balance Test (SEBT) was applied. Dynamometer Isokinetic Biodex was used to execute fatigue in hip and ankle joint flexor/extensors. Each subject participated in two muscle fatigue sessions. The fatigue sessions were randomly selected with respect to the location and plane motion. In each session, fatigue was applied in one of either hip or ankle joint flexor/extensors in repeated contractions until reaching 50% of primary maximum torque with the time interval of 72 hours in the same situation as far as possible. After the fatigue sessions, SEBT test was conducted. Dependent statistics, dependent t test and analysis of variance with repeated measures were used for statistical analysis (P?0.05). The Isokinetic fatigue of hip and ankle joint flexor/extensors significantly decreased the accessible distance in SEBT test. Furthermore, fatigue in the hip flexor/extensors resulted in more decrease in accessible distance than flexor/extensors of ankle joint. It can be concluded that the fatigue of hip flexor/extensors is more effective in the dynamic balance of football players in comparison with ankle joint flexor/extensors.