اثر تمرين پلايومتريك، استقامتي و تركيبي بر نرخ آسيبهاي حاد در بازيكنان فوتبال آماتور

Effect of Plyometric, Endurance and Combined Training on The Rate of Acute Injuries in Amateur Soccer Players

به‌دليل شايع بودن آسيب‌ديدگي در فوتبال، به روش هاي موثر براي پيشگيري از آن نياز است. هدف از اين پژوهش، مقايسه‌ اثر تمرين پلايومتريك، استقامتي و تركيبي بر نرخ آسيبهاي حاد در فوتباليست‌هاي مرد آماتور بود. 32 فوتباليست با ميانگين سن 72/4 ± 42/25 سال، ميانگين قد 1/7 ± 6/177 سانتي‌متر و توده‌ بدن 59/6 ± 2/73 كيلوگرم، به‌صورت تصادفي در يكي از سه گروه تمرين پلايومتريك (11=n)، استقامتي (11=n) و تركيبي (10=n) قرار گرفتند. تمرين استقامتي شامل چهار نوبت چهار دقيقه‌اي دويدن اينتروال با شدت 90 تا 95 درصد حداكثر ضربان قلب با سه دقيقه دويدن آرام بين آنها بود. تمرين پلايومتريك شامل نه حركت پرشي و پرتابي براي سه نوبت با 10 تكرار بود كه با شدت كم تا بيشينه انجام گرفت. تمرين تركيبي هم شامل اجراي هر دو تمرين استقامتي و پلايومتريك در يك جلسه بود كه ابتدا تمرين پلايومتريك اجرا شد. آزمودني ها، برنامه هاي تمرين را به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه اجرا كردند. از پرسشنامه گزارش آسيب فولر و همكاران براي جمع‌آوري داده ها استفاده شد. براساس نتايج، آسيب‌ديدگي در گروه تمرين تركيبي به‌طور معناداري كمتر از گروه هاي تمرين پلايومتريك (037/0= (p و استقامتي (002/0= (p و نيز آسيب‌ديدگي غيربرخوردي در گروه تمرين تركيبي و پلايومتريك به‌طور معناداري كمتر از گروه تمرين استقامتي بود )05/0 (p?، اما تفاوت معناداري در سه گروه تمرين در متغيرهاي محل آسيب (290/0= (p، برگشت به بازي(561/0= (p، نوع آسيب (352/0= (pو زمان وقوع آسيب (374/0= (p مشاهده نشد. بنابراين مربيان و پزشكان تيم ها بايد به تمرينات تواني و پرشي توجه بيشتري داشته باشند.

The injury rate in soccer is high, and effective injury prevention methods are needed. The purpose of this study was to compare the effect of plyometric, endurance and combined training on the rate of acute injuries in amateur male soccer players. 32 soccer players with average age of 25/42±4/72yr, height of 177/6±7/10cm, and body mass of 73/20±6/59kg were randomly assigned into one of the three groups of endurance (n=11), plyometric (n=11) and combined training (n=10).The endurance training consisted of 4×4 min interval running at 90-95% of maximal heart rate, with a three min jogging in between. The plyometric training consisted of nine jumping and throwing exercises for three sets with 10 repetitions which was performed with low to maximal intensity. The combined training consisted of both plyometric and endurance training performing at one session that plyometric training was performed first. Subjects performed training programs for eight weeks and three times a week. A questionnaire which designed by Fuller and co-worker was used for collecting of data. Result showed that the rate of injury in combined training group was significantly lower than plyometric (p=0.037) and endurance (p=0.002) training groups. Also in combined and plyometric training groups the rate of non-contact injuries was significantly lower than in the endurance training group (p? 0.05), but no observed significant differences in the three training groups in location of injuries (p=0.290), return to full participation (p=0.561), type of injuries (p=0.352) and time of injuries (p=0.374) variables. Also, coaches and physicians teams should pay more attention to jump and power training.