مقايسه انگيزش مشاركت دانشجويان ورزشكار دختر و پسر در فعاليت‌هاي ورزشي و ارتباط آن با هدف گرايي

The Comparison of Female and Male Student Athletes’ Participation Motivations for Physical Activities and Its Correlation with Goal Orientation

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه انگيزش مشاركت دانشجويان ورزشكار دختر و پسر در فعاليت‌هاي ورزشي و رابطه آن با هدف گرايي ورزشي آنان است. نمونه‌هاي اين تحقيق را 106 دانشجوي دختر ورزشكار و 105 دانشجوي پسر ورزشكار با ميانگين سني 21 سال تشكيل مي دادند. از پرسشنامه انگيزش شركت در فعاليت‌هاي ورزشي (PMQ) گيل و همكارانش (1983) و پرسشنامه تكليف گرايي و خودگرايي در ورزش (TEOSQ) ديودا و نيكولز (1995)، به ترتيب براي ارزيابي دلايل مشاركت در ورزش و ارزيابي هدف گرايي ورزشي استفاده شد. تمام اطلاعات، با استفاده از آزمون‌هاي t و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني داري كمتر از 05/0 تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد يادگيري و بهبود مهارت‌ها مهم ترين عامل انگيزشي آزمودني‌ها براي شركت در فعاليت‌هاي ورزشي بود. آزمون t، تفاوت در انگيزه‌ها و هدف گرايي ها را بين دختران و پسران نشان داد. مقايسه دو گروه نشان داد ورزشكاران دختر در عامل شهرت (انگيزه بيروني) و ورزشكاران پسر در عامل بودن با دوستان ( انگيزه دروني) به طور معني داري بالاتر از گروه مقابلشان بودند. همچنين بدون توجه به جنسيت، بين تكليف گرايي با انگيزه‌هاي دروني و خودگرايي با انگيزه‌هاي بيروني، رابطه معني داري مشاهده شد. علاوه بر اين، نمره تكليف گرايي دختران به طور معني داري بيشتر از پسران بود، ولي در خرده مقياس خودگرايي اختلاف معني داري با يكديگر نداشتند.

The purpose of this study was to compare the participation motivations of female and male student athletes for physical activities and to reveal its relation with students’ athletic goal orientation. 106 female students and 105 male students with mean age of 21 years participated in this study. The participation motivation questionnaire (PMQ), (Gill et al, 1983), and task and ego orientation in sport questionnaire (TEOSQ) (Duda, & Nichols, 1995), were used to identify students’ reasons for taking part in physical activities and to evaluate their athletic goal orientations respectively. All the data were analyzed using Pearson Correlation coefficient and T-test at the significance level of p < 0.05. The results showed that learning new skills or improving skills were the most important motivational factor of students’ participation in physical activities. The T-test revealed the differences between female and male students’ motivations for undertaking a sport and athletic goals orientation. The comparison of the two groups showed that the extrinsic motivation of publicity in girl athletes and the intrinsic motivation of correlation being with friends in boy athletes were significantly higher than that in the opposite sex. Also, significant correlation was observed between task- orientation and intrinsic motives and between ego orientation and extrinsic motives. Furthermore, girls’ task-orientation score was significantly higher than that of boys; however, no significant difference was observed between their ego- orientation subscales.