بررسي تجربي بهينه سازي روش استخراج عصاره ريشه والرين با حلال به منظور دستيابي به عصاره استاندارد دارويي

Experimental Optimization of Solid- Liquid Extraction

گياه سنبل الطيب (والرين)، داراي بيش از 150 ماده شيميايي است كه بسياري از آنها از نظر فيزيولوژيكي فعال مي-باشند. در اين پژوهش، والرينيك اسيد به عنوان ماده شاخص گونه والرين آفيسيناليس درنظر گرفته شده است. ميزان درصد آن در عصاره خشك استخراج شده و همچنين درصد وزن عصاره خشك شده، به عنوان دو شاخص مقايسه براي تعيين شرايط بهينه استخراج با حلال درنظر گرفته شد. در آزمايش هاي انجام شده با ثابت نگه داشتن سه متغير و ايجاد تغييرات در متغير مورد بررسي، شرايط بهينه استخراج براي متغيرهاي اندازه ذره گياه، نوع حلال، دما و زمان استخراج تعيين شد. استخراج از پودر گياه داراي اندازه ذره مش 60، با حلال اتانول 70% حجمي، در دماي جوش و به مدت چهار ساعت به عنوان روش بهينه انتخاب شد. با اين روش، ميزان درصد والرينيك اسيد در عصاره خشك استخراج شده به مقدار 3/0 درصد وزني (مقدار مطلوب در دارونامه يا فارماكوپه) به دست آمد.

Valerian plant contains more than 150 components with physiological activity. Valerenic acid was pointed as a measure for Valeriana Officinalis type. Optimization of extraction was determined by percent of valerenic acid in dried extract and also the total percent of dried extract. There were set four variables of mesh size, type of solvent, temperature and time. There was found that a mesh size of 60 with ethanol 70% (by volume) as solvent at boiling point and for 4h optimized the extraction. The percent of extracted valerenic acid was 0.3 by weight (recommended in pharmacopoeia).