بررسي كارآيي روش ها و الگوهاي مختلف مصرف پروبيوتيك بر كيفيت لاشه و ميزان اكسيداسيون چربي و پروتيين گوشت بلدرچين ژاپني

Effect of probiotic administration methods on carcass quality and lipid - protein oxidation rate in Japanese Quail’s meat

چكيده در پژوهش حاضر كارآيي مصرف پروبيوتيك با روش هاي مختلف، بر كيفيت لاشه و ميزان بازدارندگي اكسيداسيون چربي و پروتيين لاشه بلدرچين ژاپني بررسي شده است. پروبيوتيك مورد استفاده محصول شركت تجاري پروتكسين (Protexin, Somerset, UK) بود. تعداد 336 قطعه جوجه يك روزه بلدرچين ژاپني در هفت گروه آزمايشي و هر گروه شامل چهار تكرار (12 پرنده در هر تكرار) به شرح زير قرار داده شدند: گروه اول (شاهد) پروبيوتيك دريافت ننمود. گروه هاي دوم و سوم (الگوهاي متوالي) پروبيوتيك را در سراسر دوره پرورش، به ترتيب همراه خوراك و آب آشاميدني دريافت نمودند. گروه هاي چهارم و پنجم (الگوهاي متناوب2) پروبيوتيك را با برنامه دو روز دريافت - دو روز عدم دريافت، به ترتيب همراه آب آشاميدني و خوراك استفاده نمودند. گروه هاي ششم و هفتم (الگوهاي متناوب4) پروبيوتيك را با برنامه يك روز دريافت - چهار روز عدم دريافت، به ترتيب همراه آب آشاميدني و خوراك مصرف كردند. ميزان پروبيوتيك استفاده شده براي گروه هاي خوراكي در مرحله آغازين (روزهاي 14-1) 150 گرم در تن و در مرحله پاياني (روزهاي 35-15) 100 گرم در تن خوراك بود. ميزان پروبيوتيك مصرفي در روش آب آشاميدني، نصف اين مقدار در روش خوراكي بود. در پايان دوره پرورش، تفاوت معني داري در وزن لاشه گروه هاي مختلف مشاهده نشد. درصد ماده خشك لاشه با مصرف پروبيوتيك افزايش نشان داد (05/0P < )، اما در بين الگوهاي مختلف هر روش تفاوت معني داري مشاهده نشد. الگوهاي مختلف مصرف پروبيوتيك اثر معني داري بر درصد عصاره اتري، پروتيين و خاكستر در ماده خشك لاشه نداشتند. الگوي متوالي روش خوراكي منجر به كاهش معني دار اكسيداسيون چربي نمونه تازه لاشه در مقايسه با گروه شاهد شد (01/0P < ). بين الگوها و روش هاي مختلف مصرف پروبيوتيك، تفاوتي در ميزان كاهش اكسيداسيون چربي در نمونه تازه مشاهده نشد. تمامي گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك به جز گروه متناوب4 روش خوراكي، كاهش معني دار اكسيداسيون پروتيين لاشه را نشان دادند (01/0P < ).

Abstract A total of 336 one-day old Japanese quail chicks were divided in 7 groups for investigating the effect of probiotic administration methods on carcass quality of Japanese quail (Coturnix coturnix japonica). Protexin (Protexin, Somerset, UK) was used as a probiotic. Experimental groups were including: 1. Control group (no probiotics treatment), 2. Continuous in-drinking water probiotic supplemented, 3. Intermittent in-drinking water probiotic supplementation in every 2 d out of 4 d pattern, 4. Intermittent in-drinking water probiotic supplementation in every 1 d out of 5 d pattern, 5. Continuous in-feed probiotic supplemented, 6. Intermittent in-feed probiotic supplementation in every 2 d out of 4 d pattern, 7. Intermittent in-feed probiotic supplementation in every 1 d out of 5 d pattern. The in-feed probiotic supplemented groups received 150 g/ton and 100 g/ton probiotic product in the starter (1-14) and the finisher (15-35), respectively. As the drinking water is approximately two folds of feed intake, the drinking water groups received half amount of probiotic, which was supplemented in feed to balance for different in water and feed consumptions. Carcass weight and percentages of ether extract, protein and ash in dry matter did not show significant differences between administration methods and control group (P > 0.05). Dry matter percentage significantly increased by using probiotic (P < 0.05). Tiobarbituric acid reactive substances (TBARS) were determined as an index of lipid oxidation development. Data analyseis showed significant differences in TBARS content measured in fresh samples (P < 0.01). Carcasses of continuous in-feed probiotic supplemented birds had the lowest lipid oxidation (P < 0.01). The other methods only showed insignificant reduction of TBARS. Carbonyl content of fresh samples was determined as an index of protein oxidation development. All administration methods except intermittent in-feed (1 d out of 5 d) resulted in significant reduction of protein oxidation (P < 0.05). Keywords: Administration methods, Lipid, Oxidation, Probiotic, Protein, Quail