تاثير شيوه هاي جامعه پذيري ديني در خانواده بر دينداري نوجوانان

The Effect of the Religious Social Acceptibility Techniques in the Family Upon the Adolescentsʹʹ Piety

اين پژوهش با هدف بررسي ميزان تاثير شيوه‌هاي جامعه پذيري ديني در خانواده بر دينداري نوجوانان انجام شده است. جامعه آماري اين تحقيق، نوجوانان پسر مقطع متوسطه‌ مشهد و روش نمونه‌گيري آن چند مرحله‌اي مي‌باشد كه حجم نمونه آن به صورت جدول نمونه گيري كوكران 229 نفر تعيين و براي گردآوري اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده و هر سوال پرسشنامه براي پدر و مادر به صورت مجزا مطرح شده است تا بتوان ميزان تاثير در خانواده را از طرف والدين دقيق‌تر بررسي كرد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد با توجه به اين‌كه در جامعه‌ي آماري 90 نفر از دانش آموزان نماينده طبقات بالا و 78 نفر نماينده طبقه‌ متوسط و 61 نفر نماينده طبقه پايين هستند ولي پايگاه اقتصادي خانواده و ميزان تحصيلات والدين با ميزان دينداري نوجوانان داراي رابطه بسيار ضعيف مي‌باشد كه از لحاظ آماري مورد تاييد قرار نگرفته است. رابطه جامعه‌پذيري بر پايه مناسك (عملكرد) و دينداري نوجوانان با ضريب همبستگي 4/0 يك رابطه مثبت را نشان مي‌دهد كه اين فرضيه را ثابت مي‌كند (ميانگين 6/3). رابطه جامعه پذيري بر روي دينداري سنجيده شده كه نتايج زير حاصل اين پژوهش مي‌باشد. رابطه جامعه پذيري بر پايه تجربه ديني و ميزان دينداري نوجوانان با ضريب همبستگي 54/0 يك رابطه مثبت نسبتاً قوي و معنادار را نشان مي‌دهد كه ثابت مي‌كند هرچه جامعه پذيري بر پايه تجربه‌ ديني در خانواده بيشتر باشد، ميزان دينداري نوجوانان افزايش مي‌يابد (ميانگين=68/3). رابطه جامعه پذيري بر پايه‌ي پيامدهاي ديني و ميزان دينداري نوجوانان با ضريب 45/0 يك رابطه‌ مثبت را نشان مي‌دهد كه فرضيه را تاييد مي‌كند (ميانگين=21/4‌). رابطه جامعه پذيري بر پايه بعد اعتقادي در خانواده و ميزان دينداري نوجوانان با ضريب همبستگي 51/0 يك رابطه مثبت را نشان مي‌دهد. هر چه بعد اعتقادي در خانواده قوي‌تر باشد ميزان دينداري بيشتر است (ميانگين=99/3‌). به طور كلي در ابعاد مورد بررسي، تمام ميانگين‌ها از 3 (حد متوسط) بيشتر بوده ولي بعد پيامد دينداري با ميانگين 2/4 نسبت به ساير ابعاد بيشترين ميانگين را دارا بوده و ميانگين كلي ميزان دينداري نوجوانان 05/4 و در حد خوب و مطلوبي بوده است.

The purpose of this research is to investigate the degree of the influence of the religious sociability techniques in the family on the devoutness of adolescents. The statistical society in this study includes the boy adolescents in high school level in Mashad and its method of sampling consists of some steps, the volume of which is in the form of Cokaran Sampling Table covering 229 students and with respect to the accumulating of data a questioaire has been used and in each question fathers and mothers have been used separately in order to study the degree of the effect on the parents more accurately. The results of the study reveal that with respect to the fact that in the statistical society, 90 students represent the upper class, while 78 students represent the middle class, and 61 students are the representative of the lower class. But the economic basis of the family and the level of the parentsʹ education has a weak relationship with the level of the adolescentsʹ pienty, which is not approved of in statistical manner. The following outcome is considerable: The sociability relationship based on the religious experience and the degree of the adolescentsʹ piety reveals a positive integration with the strong, meaningful quotient of 0/54. It means that the more sociability based on the religious experience in the family, the higher degree of the adolescentsʹ piety is. (mean3/68) The relationship of sociability based on the religious consequences shows a positive connection with the level of adolescents ʹdevoutness, which confirms the theory. (Mean: 4/21). In general, in studied aspects, the Means are more than 3 (intermediate). The piety consequences with the Mean 4/2 in relation with other aspects has the [8] highest Mean, and the general Mean of the level of piety is 4/05 which is desirable.