پيامد مداخله باليني در بيماران قلبي- عروقي ارجاعي به بيمارستان امام خميني تهران

Outcomes of Clinical Interventions in Cardiovascular Patients Referred to Emam Khomeini Hospital in Tehran, Iran

چكيده مقدمه: با وجود پيشرفت هاي بسيار در مداخله باليني قلبي- عروقي، محدوديت ناشي از عوارض آن متخصصان را به فكر و توجه زياد واداشته است. در ايران، بررسي اندك در مورد عوارض مرتبط با مداخله قلبي- عروقي به عنوان جايگزين روش هاي جراحي پرهزينه و مشكل اندك بوده است. هدف: بررسي ميزان موفقيت، پيچيدگي و عوارض عمده و جزيي در حين بستري بيماران تحت مداخلات قلبي- عروقي در بيمارستان امام خميني از مهر 1389 لغايت اسفند 1390 مواد و روش ها: در يك مطالعه توصيفي گذشته نگر پرونده 412 بيمار كه از مهر ماه 1389 لغايت اسفند 1390 مورد مداخلات قلبي- عروقي در بيمارستان امام خميني تهران قرار گرفته بودند بررسي و اطلاعات باليني مربوط به روند، اطلاعات دموگرافي، يافته هاي آزمايشگاهي چون هموگلوبين(Hb)، هماتوكريت(Hct) وCPK-MB اندازه گيري شده پيش و 24 ساعت پس از مداخله و نوار قلبي(EKG)، 24 ساعت پس از آنژيوپلاستي، استخراج شد و درصورت بروز عوارض عمده و جزيي قلبي پس از روند مداخله تمام موارد بدقت ثبت شد. نتايج: بيشترين مداخله(352 نفر) آنژيوپلاستي عروق كرونر بود. ساير مداخلات شامل PTMC(والووپلاستي دريچه ميترال از راه Percutaneous) در 24 نفر(8/5درصد)، 14 مورد (4/3درصد)آنژيوپلاستي رگ هاي كليوي، 7 مورد(7/1درصد) بستن ASD(سوراخ بين دهليزي) با Occluder، 11 مورد(66/2درصد) آنژيوپلاستي عروق اندام تحتاني و يك مورد(24/0درصد) شريان كاروتيد و 3 مورد(7/0درصد) والووپلاستي تنگي دريچه پولمونر(PS) بود. در موارد آنژيوپلاستي كرونر، 8 مورد(27/2درصد) افزايش بدون علامت كراتين فسفوكيناز قلبي(CK-MB) كمتر از 3 برابر 99 درصد بدون تغيير قابل توجه در نوار قلب و يك مورد پارگي كرونر در آنژيوپلاستي(انسداد كامل كرونر) CTO روي داده بود. دو مورد(56/0درصد) No reflow(برقرار نشدن جريان دوباره) در طي 18 ماه روي داد. در 24 بيمار PTMC(والووپلاستي دريچه ميترال از راه Percutaneous) فقط يك(2/4درصد) مورد نارسايي ميترال خفيف بدون علامت وجود داشت. هيچ مورد مرگ و مير و نياز به جراحي اورژانس(CABG) يا تعويض دريچه گزارش نشد. ميزان ساير عوارض نيز صفر بود. نتيجه گيري: روند مداخله قلبي- عروقي در صورت انتخاب درست بيماران و دانش و مهارت كافي اپراتور، مي تواند با موفقيت و كارايي بالا، خطر و عوارض را در حد قابل قبول كاهش دهد.

Introduction: Despite several improvements in cardiovascular interventional procedures, the limitation due to their complications has made the cardiologists doubtful about them and much interest has focused on the acute outcome and complications of such interventions. Few surveys have been done in Iran on the complications and outcomes of cardiovascular interventional procedures as substitutes for costly surgical managements. Objective: To investigate success rate and outcomes and intrahospital complications of the patients undergoing cardiovascular interventions in Eman-Khomaini Hospital in 2010-2011. Materials and Methods: In a descriptive retrospective survey, the medical files of 412 patients who underwent cardiovascular interventional procedures in Emam-Khomeili Hospital in 2010-2011, were studied and their clinical procedural and demographic data were derived. The respective laboratory data including Hb, HCT and CPK-MB before and after procedure and their post-procedural EKGs were assessed. Any major port-procedural major complications of the patients were registered. Results: The most common procedure was coronary artery angioplasty (352 patients), while other procedures were PTMC in 24 patients (5.8%), renal artery angioplasty in 14 patients (3.4%), ASD closure by Occluder in 7(1.7%), lower limb vascular in and carotid artery angioplasties in11(2.66%) and 1 (0.24%) patients, and PS valvuplasty in 3 patients (0.7%). Among the patients who underwent coronary angioplasty, 8 (2.27%) showed asymptomatic rise of CK-MB without any significant change in EKG. One case of coronary artery perforation in CTO plasty was detected while two patients were complicated with no reflow during 18 months. In thosewho underwent PTMC, only one case (4.2%) of asymptomatic mild MR was detected. Totally, no mortality was reported and no other complications were detected in the patients. Conclusion: As the survey indicates, if the patients are chosen properly and the operators are competent and experienced, cardiovascular interventional procedures can be used with high efficacy, low risk and acceptable complication rate in the treatment of many cardiovascular disorders.