بررسي فراواني استافيلوكوك مقاوم به متي‌سيلين جداشده از بيني كاركنان پرستاري بخش‌هاي مختلف بيمارستان آموزشي هاجر شهركرد

Evaluation of the Frequency of Methicillin-Resistant Staphylococs Isolated from Nose of Nursing Personnel of Hajar Hospital of Shahrekord

زمينه و هدف: سويه‌هاي استافيلوكوك مقاوم به متي‌سيلين به‌عنوان يكي از عوامل مهم ايجاد عفونت‌هاي بيمارستاني، به‌علت ايجاد مقاومت متقاطع بالقوه با همه عوامل بتالاكتام از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. ناقلين بيني در كاركنان بيمارستان، از منابع اصلي عفونت‌هاي بيمارستاني محسوب مي‌شوند. اين مطالعه با تعيين فراواني سويه‌هاي استافيلوكوك مقاوم به متي‌سيلين جداشده از بيني كاركنان بيمارستان آموزشي هاجر شهركرد انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي سواب بيني 204 نفر از كاركنان بيمارستان هاجر بررسي شد. ابتدا نمونه‌هاي سواب از بيني بر روي محيط مانيتول سالت آگار و TSBكشت داده شد، سپس سويه‌هاي استافيلوكوك ايزوله و با روش‌هاي استاندارد ميكروب‌شناسي (كاتالاز، كواگولاز، تخمير مانيتول و DNase) شناسايي شدند. در ادامه، جهت تعيين حساسيت سويه‌هاي استافيلوكوك جداشده به متي‌سيلين از روش Agar Screen استفاده شد. نتايج با آزمون‌هاي كاي ‌اسكور و دقيق فيشر مورد تجزيه وتحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: براساس نتايج به دست آمده، 23 سويه از 52 سويه (44%) استافيلوكوكوس اوريوس و 70 سويه از 152 سويه (46%) استافيلوكوك كواگولاز منفي با روش Agar Screen، نسبت به متي‌سيلين مقاوم بودند. بيشترين درصد حاملين استافيلوكوكوس اوريوس از كاركنان بخش عفوني و از كاركنان با سابقه (10-6 سال) در يك بخش خاص ايزوله شدند. همچنين بين سابقه كاركنان در بخش خاص و محل كار با ناقلين، ارتباط معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد فراواني سويه‌هاي استافيلوكوك مقاوم به متي‌سيلين در كاركنان بيمارستان هاجر قابل‌توجه است. لذا شناخت حاملين با توجه به خطر اپيدمي‌هاي ناشي از آن در عفونت‌هاي بيمارستاني در ميان كاركنان جهت برنامه‌ريزي، به‌منظور كنترل و پيشگيري از عفونت‌هاي بيمارستاني ضروري به‌نظر مي‌رسد.

Background and Objectives: Methicillin-resistant Staphylococcus strains, as one of the most important etiologic agents of nosocomial infections are of particular importance due to their ability to create potential cross-resistance to all beta-lactam agents. Nasal carriers in hospital staff are supposed to be the main sources of nosocomial infection. This study was conducted aiming at determining the frequency of methicillin-resistant Staphylococcus strains isolated from nose of the personnel of Hadjar Hospital of Shahrekord. Methods: In this descriptive study, nose swabs were collected from 204 personnel of the Hajar hospital of Shahrekord. At first, the nasal swab specimens were cultured on mannitol salt agar (MSA) and TSB. Then, the Staphylococcus strains were isolated and identified using standard microbiological methods, including catalase, coagulase, DNase, and mannitol fermentation tests. In continue, agar screen method was used to determine the susceptibility of the isolated methicillin-resistant Staphylococcus strains. The results were statistically analyzed using chi-square and Fisher’s exact tests. Results: According to the results obtained, 23 of 52 (44%) Staphylococcus aureus strains and 70 strains of 152 (46%) coagulase-negative staphylococcus strains were resistant to methicillin, using agar screen method. The highest percentage of Staphylococcus aureus carriers was isolated from the staff of infectious ward and from the experienced staff (6-10 years) of a special ward. Also, there was no significant relationship between personnelʹs work experience in the special ward or their workplace and being a carrier. Conclusion: The results of this study demonstrated that the frequency of methicillin-resistant Staphylococcus strains is considerable in the personnel of Hajar Hospital. Therefore, considering the risk of its resulting epidemics in nosocomial infections among hospitalʹs personnel, it seems necessary to detect carriers to control and prevent nosocomial infections.