رابطه كمال گرايي، خودكارآمدي، وظيفه‏شناسي و استرس با به تعويق انداختن امور

Perfectionism, self-efficacy, conscientiousness and stress relationship with Procrastination

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه كمال گرايي، خودكارآمدي و وظيفه‏شناسي با به تعويق انداختن با ميانجي‌گري استرس، انجام شد. روش: روش اين تحقيق توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري تحقيق كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه محقق اردبيلي بود. از اين جامعه 204 دانشجو ( 113دختر، 91پسر) به‏طور تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و به پرسشنامه‌هاي به تعويق انداختن عمومي (GPS) كمال‏گرايي سه بعدي (MPS)، بعد وظيفه‏شناسي پرسشنامه نيو، خودكارآمدي كلي (GSS) و استرس ادراك شده (PSS) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه كمال‏گرايي جامعه‏مدار و استرس تاثير مثبت و مستقيم، اما وظيفه‏شناسي و خودكارآمدي تاثير منفي و مستقيم بر به تعويق انداختن دارند. همچنين خودكارآمدي و وظيفه‏شناسي به واسطه متغير استرس اثر غيرمستقيم و منفي بر به تعويق انداختن دارند. كمال‌گرايي جامعه‏مدار نيز به واسطه استرس تاثير غيرمستقيم و مثبت بر به تعويق انداختن داشت. نتيجه‏گيري: استرس رابطه خودكارآمدي، وظيفه‏شناسي و كمال‏گرايي جامعه‏مدار با به تعويق انداختن را ميانجي‌گري مي‌كند. احتمال مي‌رود استرس يكي از تعيين‏كننده‌هاي اصلي رفتار به تعويق انداختن باشد.

Introduction: The present study was conducted to investigate the relation of perfectionism, self- efficacy and conscientiousness with procrastination through the mediating role of stress. Method: The research method was descriptive – correlation and the study population consisted of all undergraduate students of Mohaghegh Ardabili University. From this population, 204 students (113 females, 91 males) were randomly selected by multi stage cluster sampling and were respond to General Procrastination Inventory (GPS), Perfectionism Multiple Scale (MPS), Dimension of Conscientiousness Neo Inventory (NEO-FFI), General Self- efficacy Inventory (GSS), and Perceived Stress Scale (PSS). The data analyzed with path analysis method using Liserel 8.54 statistics software. Results: The path analysis of data indicated that socially prescribed perfectionism and stress had direct and positive effect on procrastination whereas conscientiousness and self- efficacy had direct and negative effect on procrastination. Also it was found that self- efficacy and conscientiousness by mediation stress had indirect and negative effect on procrastination whereas socially prescribed perfectionism by mediation stress had indirect and positive effect on procrastination. Conclusion: Stress has important role in self- efficacy, conscientiousness and socially prescribed perfectionism relation with procrastination. Probably stress to be an important determinant of procrastination behavior.