اثربخشي بازي بر مشكلات بروني‏ سازي در كودكان پيش دبستاني با مشكلات رفتاري

The effectiveness of playing on externalizing problems in preschool children with behavioral problems

مقدمه: بسياري از كودكان در سال‏هاي نخستين كودكي واجد مشكلات عاطفي و رفتاري هستند كه ممكن است در طي زمان و شايد تا بلوغ و حتي بزرگسالي نيز تداوم يابد. به همين دليل، پژوهشگران به پيشگيري و درمان چنين مشكلاتي توجه ويژه‏اي مبذول داشته‏اند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر بخشي بازي بر مشكلات بروني‏سازي كودكان پيش دبستاني با مشكلات رفتاري انجام شد. روش: از منطقه 16 شهر تهران 5 مهدكودك به شيوه در دسترس انتخاب شدند و تمامي مادران داوطلب، چك ليست رفتاري كودك (CBCL) را تكميل كردند.30 كودك كه نمره بالا را به دست آورده بودند به عنوان كودكان واجد مشكلات بروني‏سازي در نظر گرفته شدند و به تصادف در گروه مداخله و گروه كنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به 5 گروه (3 نفره) تقسيم شد و در 16 جلسه يك ساعته (2 جلسه در هر هفته) در برنامه مداخله‏اي بازي شركت و گروه كنترل برنامه عادي مهد را دريافت كردند. پس از مداخله، والدين مجدداً CBCL را تكميل كردند. داده‏ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‏ ها: نتايج نشان داد كه تاثير بازي بر كاهش مشكلات بروني‏سازي، پرخاشگري و ناديده گرفتن قواعد در كودكان پيش دبستاني داراي مشكلات رفتاري معنادار بود. نتيجه ‏گيري: بازي احتمالاً روش موثري در كاهش رفتار بروني‏سازي در كودكان پيش دبستاني به‏شمار مي‏رود و به وسيله آن مي‏توان از بروز يا تداوم رفتارهاي ضد اجتماعي در سنين بزرگسالي پيشگيري نمود.

Introduction: Many children have behavioral and affective problems in early childhood that may continue during puberty and even adulthood. So, many researchers have focused on the prevention and therapy of such problems. This study aimed to determine the effectiveness of playing on externalizing problems in preschool children with behavioral problems. Method: Five kindergartens were selected at convenience from 16th district of Tehran. All mothers completed the Child Behavior Checklist (CBCL) voluntarily. Thirty children, who had high scores (34 and higher) in CBCL, were considered as having externalized problems and were divided to intervention and control groups equally and randomly. Children in intervention group were divided to 5 subgroups (3 children in each) and participated in 16 sessions (2 sessions weekly) receiving playing intervention, and the control group received mainstream program in kindergarten. All mothers completed CBCL again after intervention. Analysis of covariance was used for data analysis. Results: The findings showed that the effect of playing on decreasing the externalizing problems, aggression and ignoring rules was significant in preschool children with behavioral problems. Conclusion: Playing is probably an effective method for decreasing externalizing problems in preschool children. It can be used to prevent from causing or continuing antisocial behaviors in adulthood.