تحليل نشانه‏شناختيِ داستان كوتاهِ داش‏آكل

A Semiotic Analysis of Hedāyat’s Dāsh Akol

نشانه‏شناسي به مثابه نظريه‏اي ادبي در چند دهه آخر قرن بيستم توجهات زيادي را به خود جلب كرده‌ و در برنامه‏هاي درسي و نظريه‏ انتقادي جايگاه ويژه‏اي يافته‌است. پژوهشِ حاضر نيز در پي آن است تا رويكردي نشانه‏شناختي را در تحليل داستان كوتاهِ «داش‌آگل» از صادق هدايت به كار گيرد. هدف ما خوانش متن با استفاده از عناصر موجود در آن، براي دست يابي به معناهاي آشكار و پنهان متن است. در اين راه از كوچك‏ترين عناصر موجود در متن تا بزرگ‏ترين آن بهره مي‌گيريم، زيرا معنا چيزي انتزاعي و فضايي است و زماني مي‏تواند صورتي عيني يابد كه به لفظ درآيد. تحقق اين عينيت هم در گرو عناصر زباني است: آوا، واژه، گروه، جمله و در نهايت متن. يافته‌ها حاكي از آن است كه فضاي عمومي داستان با زبان متن همراه است و سازوكارهاي زباني در راستاي القاي معناي موردنظر عمل مي‌كنند.

This study is an attempt to apply a semiotic approach to a short story by Hed?yat called D?sh Akol. The paper, in order to capture the explicit and implicit meanings of the text, takes advantage of all micro and macro elements of the story. Meaning is a spatial and abstract entity and would not be actualized unless it is expressed by language. In D?sh Akol, not only the phones, words, phrases and sentences but the very text indicate that there is a harmony between the general atmosphere and the language of the story. The study also proves that the linguistic mechanisms and strategies put into effect the intended meanings.