بررسي وندها در گويش كهنوجي

Examining the Affixes in Kahnooji Dialect

رودباري از گويش‌هاي ايراني جنوب غربي است كه در جنوب استان كرمان در شهرستان‌هاي رودبار، كهنوج، منوجان، قلعه گنج، جيرفت، عنبرآباد و همچنين برخي از مناطق استان هرمزگان رايج است و گونه‌هاي مختلفي دارد. در اين مقاله به معرفي وندهاي فعال گونه كهنوجي و توصيف و طبقه‌بندي آنها در دو زيرگروه اشتقاقي و تصريفي، به مقايسه آنها با زبان فارسي معيار پرداخته‌ايم. براساس داده‌هاي اين پژوهش، هرچند بسياري از وندهاي كهنوجي با زبان فارسي رسمي مشترك است، با اين حال، برخي از وندهاي اين گويش يا در زبان فارسي وجود ندارند و يا از بين رفته‌اند. بنابراين ريشه آنها را بايد در زبان فارسي دري يا ميانه دنبال كرد. از آنجا كه تاكنون تحقيق مستقلي در زمينه معرفي وندهاي اين گويش صورت نگرفته‌است، توصيف و شناسايي آنها مي‌تواند امكانات اين گويش را در حوزه واژه‌سازي، بيش از پيش براي پژوهشگران علاقه‌مند مشخص سازد.

Roodb?ri is one of the Southwestern Iranian dialects consisting of different variants which are spoken in Roodb?r, Kahnooj, Manooj?n, Ghal’e- Ganj, Jiroft, Anbarabad, and some districts of Hormozg?n province. This article studies the active affixes of Kahnooji variant through dividing them into two subvariants of derivational and inflectional, and comparing them to standard Persian. The findings of this research indicate that although many affixes of Kahnooji can be found in Persian, a small number of them either never existed or no longer exist in Persian. Concerning the latter, the origins of the affixes should be sought in F?rsi Dari or Middle Persian and the present paper might be a good source for such researches.