پايه نظري رضامندي از ديدگاه اسلام

A Theoretical Basis of Satisfaction from the View of Islam

هدف اين پژوهش، بررسي پايه نظري رضامندي از ديدگاه اسلام است. در اين بررسي، از روش تحليل محتوا و فهم روان‌شناختي متون اسلامي استفاده شده است. رويكرد نخست روان‌شناسي به رضامندي، بر پايه لذت و پرهيز از درد بوده است. سپس با آشكار شدن نقاط ضعف آن، رويكرد مبتني بر سعادت، شناخت و فضايل دروني، جاي‌گزين آن شد. يافته اين بررسي نشان مي‌دهد كه پايه نظري رضامندي از ديدگاه اسلام، «خيرباوري» است. اين، از سويي مبتني بر اين واقعيت خداشناختي است كه همه امور به «تقدير» خداوند رقم مي‌خورد و همه تقديرهاي او «خير» است؛ و از سوي ديگر، مبتني بر اين رفتار انساني است كه اگر انسان به آن واقعيت خداشناختي باور پيدا كند، به رضامندي دست خواهد يافت. نتيجه اينكه براي رسيدن به رضامندي، بايد باور به خير بودن تقدير را به وجود آورد.

The present paper tries to investigate the theoretical basis of satisfaction from the view of Islam. The research is based on content analysis and psychological study of Islamic texts. The first approach to satisfaction lays emphasis on pleasure and avoiding pain. Then, another approach which based on happiness, cognition, and internal virtues came and replaced the first one and underlined its defects. The research findings show that Islam considers that the theoretical basis of satisfaction is "to believe in good" which is, on one hand, founded on the theological fact that all affairs are determined through divine "providence" and all that God determines is "good", and which, on the other hand, depends on human behavior. That is if man believes in this theological fact, he will attain satisfaction. Accordingly, peopleʹs belief in the good effect of divine providence contributes to the attainment of satisfaction