اثربخشي طرحواره درماني در درمان خودبيمارپنداري

Evaluating the Effectiveness of Schema Therapy in Hypochondria Treatment

هدف از انجام اين پژوهش تعيين اثربخشي طرحواره درماني در كاهش خودبيمارپنداري در افراد مراجعه كننده به مراكز درماني شهر اروميه بود. بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي از بين كليه مراجعه كنندگان به مراكز درماني شهر اروميه 20 نفر انتخاب شدند. اين افراد به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفته و مقياس نگرش به بيماري بر روي آنها به عنوان پيش آزمون اجرا شد. سپس گروه طرحواره درماني طي 20 جلسه تحت مداخله با رويكرد طرحواره درماني قرار گرفتند. طي اين مدت گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از اتمام درمان، همان ابزار به عنوان پس آزمون و يك ماه پس از پايان درمان، به عنوان پي گيري بر روي آزمودني‌ها اجرا گرديدند. براي تجزيه و تحليل نتايج از آزمون تجزيه و تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج حاكي از آن بود كه ميزان خودبيمارپنداري گروه آزمايش در مراحل پيش آزمون و پي گيري به طور معناداري پايين‌تر از گروه كنترل مي‌باشد.

The purpose of this study is to determine the effect of schema therapy on decreasing hypochondria of persons consulting health care centers in Urmia. For this purpose, the method of random sampling was used to choose 20 participants out of the whole clients consulting health care centers in Urmia. The participants were randomly divided into experimental and control groups, and Illness Attitudes Scale was administered as the pre-test. The experimental group received 20 sessions of schema therapy while the control group received no intervention. The same test was administered to both groups as the post-test and follow-up test. The analysis of covariance method was used to interpret the results. The results showed that the level of hypochondria in experimental group was significantly lower than the control group in post-test and follow-up test (p < 0/001).