بررسي زبان شناختي واژه قرآني «كفر»

Linguistic Study of Qoranic Word Kofr

كاربرد واژه‌ها در معاني حقيقي يا مجازي زمان خود از ويژگي هايي است كه هر گوينده‌اي در كلام خويش به آن اهتمام ويژه دارد. بر اين اساس، معاني‌‌اي كه پس از ايراد سخن براي واژگان پديد مي‌آيد هرگز نمي تواند مراد گوينده آن سخن باشد و مخاطبان آن سخن نيز نمي‌توانند مفاد كلام را طبق معاني جديد واژه ها، استنباط كرده و به صاحب سخن نسبت دهند، بلكه بايد ذهن را از معناهايي كه پس از ايراد سخن براي الفاظ به وجود آمده منصرف ساخت و بر مبناي معاني الفاظ در زمان ايراد سخن، مقصود گوينده را دريافت. اين حقيقت در رابطه با درك و فهم واژگان قرآن كريم از اهميت دوچنداني برخوردار است، زيرا قرآن كريم با زبان عصر نزول سخن گفته و واژگان را در معاني رايج آن زمان به كار برده است. بر اين اساس پژوهش حاضر باعنايت به كاربردهاي قرآني واژه «كفر» به سير تطور معنايي آن در زبان هاي سامي و از جمله زبان عربي پرداخته و سپس به بررسي خاستگاه واژه و ريشه‌شناسي آن مي پردازد. علاوه بر اين، ديدگاه‌هاي تفسيري و روايي نيز در خلال پژوهش مورد بررسي قرارگرفته و در پايان با نقد و بررسي برابر نهاده هاي واژه «كفر» در برخي از شاخص‌ترين ترجمه هاي فارسي، مفهومي دقيق تر براي اين واژه و مشتقات آن بدست داده مي شود. در اين پژوهش دو معادل براي واژه «كفر» و مشتقات آن پيشنهاد مي-شود: نخست مفهوم ناسپاسي (نعمت و...) و دوم مفهوم انكار خداوند (نقطه مقابل ايمان).

Using words in their real or Figurative meaningsis one of features that every speaker takes into substantial consideration while lecturing. Accordingly, meanings emerged after the word is spoken would never represent speakerʹs intention and its audience canʹt even infer its substances from wordʹs new meaning and attribute it to the speaker, rather mind should be prevented from meanings emerging after the word is spoke. Speakerʹs intention should be concluded according to meanings of words at the time itʹs expressed. This fact has the most importance when perceiving and understanding Holy Quranʹs vocabulary because Holy Quran speaks with language of the time it was descended and has used its words according to their prevailing meanings at that time. Thus, this study explores meaning evolution of the word "kofr" in Sematic languages including the Arabic based on its application in Quran and then examines its origin and etymology. In addition, interpretive and narrative perspectives are addressed in the course of research and finally a more acute meaning for this word and its derivatives is presented regarding "kofr" entries in some of the most prominent Persian translations.