ارتباط خودپنداره و فرسودگي تحصيلي با عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دختر

The relationship of self-concept and academic burnout with academic performance of girl students

هدف اين پژوهش بررسي ارتباط خودپنداره تحصيلي و فرسودگي تحصيلي با عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دختر است. نمونه‌ي پژوهش شامل 400 دانش‌آموز بود كه از ميان دانش‌آموزان دختر مقطع سوم و چهارم دبيرستان شهر اردبيل به صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي خودپنداره مربوط به مدرسه و فرسودگي تحصيلي و به منظور اندازه‌گيري عملكرد تحصيلي از معدل ترم گذشته دانش‌آموزان استفاده شد. براي تحليل داده‌ها روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري به كار رفت. تحليل داده‌ها نشان داد كه بين خودپنداره تحصيلي، فرسودگي تحصيلي و زيرمقياس‌هاي آن(خستگي، بي‌علاقگي و ناكارآمدي تحصيلي) با عملكرد تحصيلي رابطه‌ي معناداري وجود دارد. بر اساس نتايج رگرسيون چند متغيري بي علاقگي تحصيلي و خودپنداره تحصيلي به عنوان قوي‌ترين پيش بين‌هاي عملكرد تحصيلي بودند. بنابراين با ايجاد علاقه در دانش‌آموزان به عنوان مثال طراحي و ارايه مطالب درسي، به صورت جذاب و همچنين هدايت آنها به رشته‌اي كه علاقه دارند، و نيز ايجاد حس ارزشمندي در آنها مي‌توان عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان را بهبود بخشيد.

This study investigated the relationship of self-concept and academic burnout with academic performance of girl students. The method used in the study was descriptive-correlational. The sample included 400 students who were selected via random cluster sampling from among all girl students of the third and fourth grade level students in Ardabil. To collect data on burnout, the Academic Burnout Scale and the school self-concept Questionnaire were administered. Students’ grade point averages were used to measure academic performance. To analyze the data, Pearsonʹs correlation coefficient and multiple regression analyses were used. Pearsonʹs correlation coefficient showed a significant correlation between academic self-concept and academic burnout and its subscales (Academic Exhaustion, Academic Cynicism and Academic Inefficacy) and student performance (p < 0/001). Based on the results of multiple regression, academic apathy and self-concept emerged as the strongest predictors of academic performance. Thus by making students interested, for instance by designing attractive materials and presenting them in an intriguing manner, and also by guiding them to a field of their interest and by instilling in them a sense of being worthy, their academic performance can be improved.